شناسایی و الویت بندی راهکارهای اصلاح نقاط پرتصادف با استفاده از مدل تلفیقی BWM-TOPSIS گروهی

با پیشرفت و توسعه روز افزون حمل و نقل جاده ای، دنیای امروز شاهد افزایش تصادفات و تحمیل هزینه های مالی، جانی و روحی به جامعه است. بر این اساس، مدیران و برنامه ریزان به شناسایی و اصلاح نقاط پرتصادف پرداخته اند. ولی پیاده سازی راهکارهای اصلاحی در این نقاط، با محدودیت منابع مالی و غیره مواجه است. هدف این پژوهش، شناسایی نقاط پرتصادف درون شهری سنندج و اولویت بندی راهکارهای اصلاحی نقاط مذکور می باشد. روش پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ ماهیت توصیفی است. جامعه آماری پژوهش، تمامی تصادفات بازه زمانی سال های ۹۸ تا ۱۴۰۰ شهرستان سنندج و به صورت تمام شمار در نظر گرفته شد. همچنین جامعه آماری بخش دوم (اولویت بندی راهکارها)، خبرگان ایمنی ترافیک راهور و شهرداری سنندج و نمونه گیری به صورت هدفمند بود. روش تحلیل داده ها، مدل توسعه داده شده تصمیم گیری چندشاخصه BWM به حالت چند خبره و ترکیب آن با TOPSIS بود. نتایج پیاده سازی مدل در شهر سنندج، حاکی از آن بود که ۵ نقطه، خیابان های نایسر، مستضعفین، بهشت محمدی، آبیدر و پاسداران پرتصادف بوده و اولویت نخست راهکارهای اصلاحی نیز برای خیابان های نایسر و مستضعفین، نصب سرعتکاه، برای خیابان بهشت محمدی، نصب دوربین ثبت تخلف و برای خیابان های آبیدر و پاسداران نصب علائم هشدار دهنده بود.

کلیدواژه ها:

نقطه پرتصادف ، اولویت بندی ، روش بهترین-بدترین ، روش تاپسیس