بررسی تاثیر راهبرد های منتورینگ در مدیریت هوشمند سرمایه انسانی

این پژوهش، تاثیر راهبردهای مربی گری بر مدیریت هوشمند سرمایه انسانی را با تمرکز بر عملکرد کارکنان، حفظ و نگهداری آنان، و توسعه رهبری بررسی می کند. با استفاده از روش تحقیق کتابخانه ای، این پژوهش، ادبیات جدید را گردآوری کرده تا درکی جامع از چگونگی تاثیر مربی گری بر این حوزه های کلیدی ارائه دهد. یافته ها نشان می دهد که مربی گری با تقویت مهارت های تطبیقی، خلاقیت، و رضایت کلی شغلی، به طور قابل توجهی عملکرد کارکنان را بهبود می بخشد. همچنین، با ایجاد یک محیط کاری حمایتگر که رضایت شغلی و تعهد سازمانی را افزایش می دهد، نرخ ترک خدمت کارکنان را کاهش می دهد. علاوه بر این، مربی گری نقش مهمی در توسعه رهبری ایفا می کند و برای هر دو مربی و مربی شونده فرصت هایی برای رشد شخصی و حرفه ای فراهم می آورد. مربیان از افزایش مشارکت و بهبود مهارت ها بهره می برند، در حالی که مربی شوندگان از طریق یادگیری تجربی و الگوبرداری مهارت های رهبری ضروری را کسب می کنند. این پژوهش بر اهمیت ادغام مربی گری در رویه های مدیریت سرمایه انسانی برای بهینه سازی نتایج سازمانی تاکید می کند. برنامه های موثر مربی گری باید شامل اهداف واضح، جفت های مناسب، بازخورد منظم و ارزیابی مداوم باشند تا از هم راستایی با اهداف سازمانی و نیازهای کارکنان اطمینان حاصل شود. با پیشروی سازمان ها در یک چشم انداز کسب وکار پویاتر، پیاده سازی استراتژیک مربی گری می تواند با توسعه نیروی کار کارآمد، وفادار، و باانگیزه، مزیت رقابتی ایجاد کند.

کلیدواژه ها:

راهبردهای مربی گری ، مدیریت سرمایه انسانی ، عملکرد کارکنان ، حفظ و نگهداری کارکنان ، توسعه رهبری.