اثربخشی کارگاه معنا در زندگی بر تاب آوری، عاطفه منفی و حمایت اجتماعی ادراک شده در دانشجویان

هدف: هدف این مطالعه بررسی تاثیر کارگاه های معنا در زندگی بر تاب آوری، عاطفه منفی و حمایت اجتماعی ادراک شده در دانشجویان بود. مواد و روش : این مطالعه به صورت کارآزمایی تصادفی کنترل شده انجام شد. ۳۰ دانشجو به صورت تصادفی به دو گروه آزمایشی (n=۱۵) و کنترل (n=۱۵) تقسیم شدند. گروه آزمایشی در هشت جلسه کارگاه معنا در زندگی شرکت کردند، در حالی که گروه کنترل تنها ارزیابی ها را تکمیل کردند. ابزارهای مورد استفاده شامل مقیاس تاب آوری کانر-دیویدسون (CD-RISC)، مقیاس عاطفه مثبت و منفی (PANAS)، و مقیاس حمایت اجتماعی چند بعدی (MSPSS) بود. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که گروه آزمایشی افزایش معناداری در تاب آوری (پیش آزمون: M = ۳۲.۴۵, SD = ۵.۲۳؛ پس آزمون: M = ۴۰.۶۷, SD = ۴.۸۹؛ p < ۰.۰۰۱)، کاهش معنادار در عاطفه منفی (پیش آزمون: M = ۲۵.۷۸, SD = ۴.۵۶؛ پس آزمون: M = ۱۸.۳۴, SD = ۳.۸۷؛ p < ۰.۰۰۱)، و افزایش معنادار در حمایت اجتماعی ادراک شده (پیش آزمون: M = ۵۲.۱۲, SD = ۷.۵۶؛ پس آزمون: M = ۶۲.۴۵, SD = ۶.۷۸؛ p < ۰.۰۰۱) داشتند. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که کارگاه های معنا در زندگی می توانند به طور معناداری تاب آوری را افزایش داده، عاطفه منفی را کاهش داده و حمایت اجتماعی ادراک شده را در دانشجویان افزایش دهند. این یافته ها نشان می دهد که کارگاه های معنا در زندگی می توانند به عنوان یک مداخله موثر برای بهبود سلامت روانی و کیفیت زندگی دانشجویان استفاده شوند.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، عاطفه منفی ، حمایت اجتماعی ادراک شده ، کارگاه معنا در زندگی ، دانشجویان