مدیریت تقسیم بندی و طراحی فضاهای سبز شهرها

در ایران که از آسیب پذیرترین نقاط دنیا در برابر تغییر اقلیم است، کم آبی و تغییر اقلیم موجب بروز مشکلات و چالش های عدیده ای برای فضای سبز شده است. اما اقداماتی که در مقابل این مساله در حوزه کشاورزی و فضای سبز انجام شده حداقلی بوده است. شاخص تعیین شده از سوی محیط زیست سازمان ملل متحد سرانه فضای سبز برای هر شهروند۲۰ تا ۲۵ مترمربع می باشد. شهرها در سراسر دنیا در نزدیکی انفجار جمعیتی قرار دارند. فضای سبز، خدمات رفاهی زیست محیطی به شهروندان ارائه می دهد که به نوبه خود در کاهش امراض و بهبود سلامت عمومی جامعه نقش بسزایی دارد. ایجاد فضای سبز بستگی به ویژگی هایی از قبیل پوشش گیاهی منطقه، کیفیت محیط زیست، آب و هوا، نزدیکی به سیستم حمل و نقل عمومی، امکانات و خدمات دیگر دارد. فضای سبز عمومی شامل پارک، مکان های ورزشی، کناره رودخانه ها، باغچه های مراکز دولتی، درختان و مناطق طبیعی محافطت شده است. فضای سبز موجب کاهش و کنترل مخاطرات سیلاب؛ کنترل فرسایش خاک، کنترل باد؛ کنترل نور و تابش خورشید و کاهش شدت گرمای تابستان؛ افزایش تنوع زیستی، افزایش انعطاف پذیری محله ها، ارتقاء سبک زندگی پایدار، افزایش حضور شهروندان در بیرون منازل، افزایش انسجام اجتماعی، افزایش فعالیت های فیزیکی و ورزشی شهروندان و در نهایت بهبود سلامت جسمی و روانی و رفاه ساکنان شهری خواهد شد. در نتیجه می توان گفت در توسعه فضای سبز برای این منظور طیف گسترده ای از انواع مداخلات را می توان برای افزایش سرانه فضای سبز نظیر افزایش فضای سبز خطی(کمربند سبز، معابر سبز، ...)، فضای سبز عمودی(بام ها و دیوارهای سبز) و فضای سبز پهنه ای(انواع پارکها، باغ های عمومی و خصوصی)اجرا کرد.

کلیدواژه ها:

مکان عمومی ، کمربند سبز ، پارکها ، باغ