جایگاه برنامه ریزی شهرداریها در ارتقاء مسکن شهری

با توجه به گسترش روز افزون جمعیت، نیاز به مسکن نیز افزایش یافته است، این نیاز بیشتر در طبقه کم درآمد جامعه به چشم می خورد که جهت پاسخگویی به این نیاز باعث شده است تا بسیاری از ضرورت های معماری مسکن نادیده گرفته شود که این خود عدم انطباق کارکرد فضاها با نیازهای استفاده کنندگان را در پی خواهد داشت. نیاز به مسکن یکی از اساسی ترین نیازهای بشری به شمار می رود افزایش قیمت لجام گسیخته مسکن و عدم ساماندهی بازار باعث شده تا قیمت گذاری در این حوزه ها حالت کاملا فردی، دلبخواهی و غیر قانونمندی پیدا نماید و بخش مهم و اصلی این نابسامانی حکایت از رفتار های غیراقتصادی و دلال بازی برخی افراد دارد اما امروزه شرایط اقتصادی کشور و افزایش روند تورمی جامعه موجب افزایش غیر قابل باور قیمت مسکن شده است به همین دلیل متولیان این حوزه می بایست با تنظیم تدابیر اصولی برای برون رفت از این معضل، راهکاری موثر بیاندیشند و به کار گیرند. در نتیجه تامین نیازهای انسانی و بهره برداری از سکونتگاه با کیفیت و مطلوب حاصل می شود، نیازمند طراحی است که بالاترین حد از کیفیت فضایی را درذهن طراح متصور شود، طراحی که علاوه بر تامین محیطی مطلوب برای زندگی، کیفیت زندگی را نیز ارتقا دهد و مفهوم خانه را از محلی که فق سرپناه و چهار دیواری برای خانه دار شدن القا شده، خارج نماید و توجه به تامین و تحقق کیفیت در محی زندگی را الویت بخشد چرا که رابطه مستقیمی بین کیفیت زندگی و توانایی زندگی در محی را وجود دارد و ارتقا توانایی زندگی مستلزم ارتقا کیفیت است. ارتقا کیفیت زندگی، ارتقا توانایی ساکنان در محل زندگی و سکونتگاه های مطلوب شهری را در پی خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

ساخت و ساز ، نظارت ، مدیریت شهرها