روابط انسانی در آموزشگاه

برقراری روابط انسانی کلید تحقق هدف انسان سازی است. روابط انسانی، عرصه جاذبه های انسانی است. عرصه و میدانی که انسان گرمی وجود دیگری را درک می کند. میدان مغناطیسی است که عاشقان معشوق خود را پیدا می کنند و از نظر جسمی، عاطفی و روانی جذب وجود او می شوند. میدانی که شریان زندگی به کار می افتد و آب حیات را به سلولهای مغز و قلب آدمها جاری می سازد. کشش، میل به حرکت، الگوپذیری و تغییر که کار اصلی آموزش و پرورش می باشد، در همین دایره امکان پذیر است. کارکردن با انسانها به منظور تغییر در آنها، تنها از طریق روابط انسانی اثربخش ممکن می باشد. به همین دلیل، مدیران و معلمان در هر روز کاری خود مجبور به برقراری ارتباط با معلمان، دانش آموزان، اولیا و دیگر افراد هستند. دانش آموزان نه تنها تجربه های کافی برای شناخت و تشخیص مصالح بلند مدت خود را ندارند، از نظر ساده اندیشی و صاف و زلال بودن قلب و اندیشه خود، تحت تآثیر رفتار و روابط افراد اهم از رفتاری باطنی و خالصانه و رفتار ظاهری قرار می گیرند. این تآثیر آنقدر زیاد است که با قاطعیت می توان گفت مدیران و معلمان نمی توانند بدون تآثیر مثبتی که از طریق رفتار و روابط خود بر دانش آموزان می گذارند در تغییر رفتار یا به عبارت دیگر تعلیم و تربیت آنها موفق شوند. عوامل زیادی بر روابط انسانی تآثیر می گذارد. مدیر مدرسه، معاونین و دبیران به عنوان متخصصین تعلیم و تربیت باید با هم و مخصوصا با دانش آموزان و اولیا رابطه برقرار کنند تا بتوانند به وسیله آن در دانش آموزان نفوذ کرده و در آنها تغییر بوجود آورند.

کلیدواژه ها:

دانش آموزان ، روابط ، مدیران ، معلمان