نقش تربیت بدنی در هوش روانی و حرکتی دانش آموزان

فعالیت بدنی منظم و آمادگی جسمانی مطلوب می تواند مهارت های روانی حرکتی فرد را ارتقا بخشد، به پیشگیری از بیماری کمک کند و یا بخشی از درمان بیماری باشد. از جمله این علائم عضلات ضعیف، پوکی استخوان، نبود تعادل متابولیک (قند و چربی خون بالا، فشار خون بالا)، آمادگی قلبی و عروقی پایین، و افسردگی هستند. بهترین راه برای کاهش چنین صدماتی، آموزش سبک زندگی فعال به دانش آموزان است. ورزش و حرکات منظم بدنی علاوه بر سلامت جسم، بر سلامت روحی و روانی و اجتماعی فرد نیز تاثیر مثبت زیادی دارد و در سازگاری فرد در جامعه و شخصیت فرد موثر می گذارد. فعالیت بدنی، قرار گرفتن در موقعیت های ورزشی و دقت و تفکر در ایفای مطلوب نقش ورزشی و مهارت ها وتوانایی هایی که دانش آموز در ورزش کسب می کند، او را در انجام بهتر فعالیت ها کمک می کند. منظور از رشد و توسعه ی روانی- حرکتی، تبحر و کارایی فرد در اجرای فعالیت های جسمانی است. به عبارت دیگر، توسعه ی روانی- حرکتی به معنی پرهیز از حرکات اضافی و بیهوده در اجرای مهارت های ورزشی و انجام حرکات با استادی، تبحر، زیبایی و ظرافت و با صرف حداقل انرژی ممکن در مرحله ی اجراست. توسعه و رشد عصبی- عضلانی برای اجرای حرکات بدنی بسیار ضروری است. زیرا هر چه کنترل سیستم عصبی بر حرکات افزایش یابد، به همان نسبت حرکات زائد و غیرضروری کاهش و هماهنگی و مهارت افزایش می یابد. بنابراین، در راستای تحقق این هدف، دانش آموزان با شرکت در فعالیت های ورزشی و انجام تمرینات بدنی قادر خواهند بود حرکات را با دقت، ظرافت، موزون و هماهنگ انجام دهند.

کلیدواژه ها:

تربیت بدنی ، روانی حرکتی ، دانش آموزان.