تاثیر نوکلئوتید جیره بر بر خی شاخص های رشد و بقاء و ترکیب لاشه ماهی هامور معمولی (Epinephelus coioides)

چکیده این پژوهش در تابستان سال۱۳۸۷ در کارگاه تکثیر میگوی پارس آبزیستان در استان بوشهر (شهر دلوار) به مدت ۱۰ هفته (۲ هفته سازگاری و ۸ هفته پرورش) انجام شد. تاثیر نوکلئوتید جیره در ۵ سطح غذایی صفر، ۱۵/۰، ۲۵/۰، ۳۵/۰ و ۵/۰ درصد از جیره بر شاخص های رشد، بقاء و ترکیب عضله بچه ماهی هامور معمولی (Epinepheluscoioides)با وزن متوسط آغازین ۲۹/۰±۷۰/۱۰ گرم و طول ۱۴/۰± ۸/۴۷ در مخازن ۳۰۰ لیتری با تراکم ذخیره سازی ۱۵عدد ماهی با سه تکرار در هر تیمار انجام شد. نتایج نشان داد که حداکثر بهبود شاخص های رشد در تیمار ۳۵/۰ درصد بود، به طوری که در پارامترهای افزایش وزن بدن، متوسط وزن ثانویه و فاکتور وضعیت با سطوح دیگر دارای اختلاف معنی داری بود. در ارتباط با ترکیب عضله، حداکثر میزان پروتئین در تیمار ۱۵/۰ درصد و حداکثر میزان چربی در تیمارهای ۱۵/۰ و ۲۵/۰ درصد مشاهده شد که اختلاف معنی داری با گروه شاهد داشتند. در مورد میزان خاکستر بین تیمارهای ۱۵/۰، ۲۵/۰ و ۳۵/۰ درصد با گروه شاهد اختلاف معنی داری مشاهده شد. بررسی نتایج نشان داد که نوکلئوتید جیره در سطح ۳۵/۰ درصد دارای اثرات مثبت معنی داری بر پارامترهای رشد بوده است.

کلیدواژه ها:

رشد