بیوتکنیک صید سرک در مزارع پرورش میگوی سفید هندی و مقایسه برخی شاخص های تولیدی آن با مزارع یک دوره و دو دوره در سال

چکیده هدف این پژوهش مطالعه بیوتکنیک روش صید سرک و کارآیی آن در افزایش تولید سالیانه پرورش میگوی سفید هندی (Fenerropenaeus indicus) در مرکز پرورش میگوی گواتر چابهار بود. به این منظور در ۳ مزرعه (مشتمل بر ۴۲ استخر) روش صید سرک اجرا شد و نتایج به دست آمده با نتایج به دست آمده از پرورش یک و دو دوره در سال در ۶ مزرعه دیگر مقایسه شد. مزارع با صید سرک با ۲۴۰ هزار عدد پست لارو در هر استخر و با تراکم ۲۲ عدد در واحد سطح ذخیره سازی شد. به طور متوسط در روز ۱۰۸ پرورش از هر مزرعه به طور میانگین ۶۳۰۴ کیلوگرم سرک برداشته شد و همه مزارع پس از ۱۳۸ روز صید شدند. میانگین میگوهای برداشت شده در صید سرک و نهایی به ترتیب ۶/۱۱ و ۹/۱۴ گرم بود. میانگین تولید کل هر مزرعه و تولید در واحد هکتار به ترتیب ۳۶۶۲۶ و ۲۳۵۴ کیلوگرم به دست آمد. ضریب تبدیل غذایی در مزارع صید سرک ۶۶/۱ بود. نتایج این پژوهش نشان داد که مزارع با صید سرک حدود ۶ تن بیش از مزارع یک دوره در سال، ولی حدود ۱۱ تن کم تر از مزارع دو دوره در سال تولید داشتند. براساس نتایج این پژوهش برنامه ای جهت اجرای صید سرک در سال های آتی در منطقه مورد مطالعه (گواتر چابهار) پیشنهاد شد.

کلیدواژه ها:

میگوی سفید هندی