اثر اندازه مولدین ماهی شیربت (Heckel, ۱۸۴۳ Barbus grypus) روی شاخص های تولیدمثلی هم آوری کاری، لقاح، تفریخ و بازماندگی لارو

چکیده این مطالعه برای تعیین اثر اندازه مولدین ماهی شیربت (Barbus grypus) روی هم آوری کاری، لقاح، تفریخ و بازماندگی لارو صورت گرفته است. برای این منظور ۳ گروه وزنی مولدین ماده (۳ تیمار) برای تکثیر انتخاب شد. تیمار ۱ مولدین با وزن ۷۸۰±۵/۲۲۱۲ گرم، تیمار ۲ مولدین با وزن ۷۸۰±۴۵۱۸ گرم، تیمار ۳ با وزن ۱۱۷۱±۵/۷۷۱۲ گرم و مولدین نر (با وزن۱۰۰±۱۴۰۰ گرم) برای همه تیمارها مشترک بوده است. مولدین ماده در دو نوبت و با فاصله زمانی ۱۰ ساعت با عصاره غده هیپوفیز به میزان ۳ میلی گرم بر کیلوگرم و مولدین نر در یک مرحله همراه با مرحله دوم مولدین ماده و به میزان ۲ میلی گرم بر کیلوگرم تزریق شدند. شاخص های تولیدمثلی هم آوری کاری، لقاح، تفریخ، بازماندگی لارو، در گروه های وزنی یاد شده اندازه گیری گردید. حداکثر میزان هم آوری کاری ۵۷/۴۶۵۱±۳۷/۱۳۰۰۰، لقاح ۵۱/۱±۹۴ درصد، تفریخ ۷۷/۲±۶۲/۸۳ درصد و بازماندگی لارو ۲۸/۱±۷۵/۸۴ درصد در تیمار ۲ مشاهده شده است. حداقل هم آوری مربوط به تیمار ۳، ۲۹/۲۳۲۵±۴۸۹۷ عدد و کم ترین لقاح، تفریخ و بازماندگی لارو نیز مربوط به تیمار ۱ به ترتیب با میانگین ۴۸/۱۰±۶۶/۸۲، ۶۵/۳±۱۶/۶۴ و ۶۳/۱±۶/۷۱ اندازه گیری شد. با افزایش وزن مولدین این شاخص ها افزایش و در محدوده وزنی ۷۸۰±۴۵۱۸ گرم (تیمار ۲) به بعد کاهش می یابد. در تمامی موارد بالا اختلاف بین تیمار ۲ با تیمارهای ۱ و ۳ معنی دار بوده است. بنابراین مولدین تیمار ۲ بهترین گزینه در بین ۳ تیمار برای تکثیر می باشد.

کلیدواژه ها:

لقاح