تاثیر خودپنداره تحصیلی، تاب آوری تحصیلی و اشتیاق تحصیلی بر عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشگاه واسط: نقش میانجیگری خودتنظیمی هیجانی و تعدیل کنندگی عزت نفس

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر خودپنداره تحصیلی، تاب آوری تحصیلی و اشتیاق تحصیلی بر عملکرد تحصیلی با نقش میانجیگری خودتنظیمی هیجانی و تعدیل کنندگی عزت نفس در میان دانشجویان بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشکده علوم تربیتی و انسانی دانشگاه واسط عراق در سال 2023 بود که از بین آن ها تعداد 306 دانشجو (115 دانشجوی دختر و 185 دانشجوی پسر) به روش نمونه­گیری تصادفی خوشه­ای چند مرحله­ای انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسشنامه­های عملکرد تحصیلی( فام و تیلور، 1999)، خودپنداره تحصیلی (چن و تامپسون، 2004)، اشتیاق تحصیلی (ریو و تسینگ، 2011)، تاب آوری تحصیلی (ساموئلز، 2006)، خودتنظیمی هیجانی (هافمن و کاشدن، 2010) و عزت نفس (روزنبرگ، 1965) جمع آوری و توسط ضریب همبستگی پیرسون و الگوی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزارهای SPSS-21 و AMOS-23 تحلیل شدند. نتایج نشان داد که متغیر خودتنظیمی هیجانی در رابطه بین خودپنداره تحصیلی (01/0>p)، تاب آوری تحصیلی (01/0>p) و اشتیاق تحصیلی (05/0>p) با عملکرد تحصیلی نقش میانجی دارد. در خصوص نقش تعدیل کنندگی عزت نفس نیز نتایج حاکی از آن بود که عزت نفس نتوانست در میان متغیر های مورد مطالعه نقش تعدیل کننده ایفا کند. براساس یافته های پژوهش حاضر به سیاستگزاران آموزش عالی پیشنهاد میگردد که به منظور توانمندسازی دانشجویان جهت پیشبرد اهداف آموزشی و موفقیت تحصیلی آنان بهبود اشتیاق تحصیلی و تقویت متغیرهای روان شناختی مانند خودتنظیمی و عوامل زمینه ای مانند خودپنداره تحصیلی و تاب آوری تحصیلی را در اولویت برنامه هایشان قرار دهند. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر خودپنداره تحصیلی، تاب آوری تحصیلی و اشتیاق تحصیلی بر عملکرد تحصیلی با نقش میانجیگری خودتنظیمی هیجانی و تعدیل کنندگی عزت نفس در میان دانشجویان بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشکده علوم تربیتی و انسانی دانشگاه واسط عراق در سال 2023 بود که از بین آن ها تعداد 306 دانشجو (115 دانشجوی دختر و 185 دانشجوی پسر) به روش نمونه­گیری تصادفی خوشه­ای چند مرحله­ای انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسشنامه­های عملکرد تحصیلی( فام و تیلور، 1999)، خودپنداره تحصیلی (چن و تامپسون، 2004)، اشتیاق تحصیلی (ریو و تسینگ، 2011)، تاب آوری تحصیلی (ساموئلز، 2006)، خودتنظیمی هیجانی (هافمن و کاشدن، 2010) و عزت نفس (روزنبرگ، 1965) جمع آوری و توسط ضریب همبستگی پیرسون و الگوی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزارهای SPSS-21 و AMOS-23 تحلیل شدند. نتایج نشان داد که متغیر خودتنظیمی هیجانی در رابطه بین خودپنداره تحصیلی (01/0>p)، تاب آوری تحصیلی (01/0>p) و اشتیاق تحصیلی (05/0>p) با عملکرد تحصیلی نقش میانجی دارد. در خصوص نقش تعدیل کنندگی عزت نفس نیز نتایج حاکی از آن بود که عزت نفس نتوانست در میان متغیر های مورد مطالعه نقش تعدیل کننده ایفا کند. براساس یافته های پژوهش حاضر به سیاستگزاران آموزش عالی پیشنهاد میگردد که به منظور توانمندسازی دانشجویان جهت پیشبرد اهداف آموزشی و موفقیت تحصیلی آنان بهبود اشتیاق تحصیلی و تقویت متغیرهای روان شناختی مانند خودتنظیمی و عوامل زمینه ای مانند خودپنداره تحصیلی و تاب آوری تحصیلی را در اولویت برنامه هایشان قرار دهند.

کلیدواژه های تاثیر خودپنداره تحصیلی، تاب آوری تحصیلی و اشتیاق تحصیلی بر عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشگاه واسط: نقش میانجیگری خودتنظیمی هیجانی و تعدیل کنندگی عزت نفس:

خودپنداره تحصیلی ، تاب آوری تحصیلی ، اشتیاق تحصیلی ، خودتنظیمی هیجانی ، عزت نفس ، عملکرد تحصیلی