ختم تحقیقات مقدماتی و آثار آن در حقوق دادگاههای کیفری بین المللی موقت و دایمی و حقوق ایران

دیوان کیفری بین المللی ساختار نوینی را برای تعقیب مرتکبین جرایم مهم بین المللی به وجود آورده است . نحوه شروع به تحقیق و تعقیب جنایات از مسائل مهم اساسنامه دیوان است . به موجب مفاد اساسنامه در مورد شروع به تعقیب ، جهات سه گانه » ارجاع توسط کشورهای عضو « ، » ارجاع توسط شورای امنیت « و » ابتکار دادستان « مقرر شده است . در این خصوص نظام دادرسی دیوان به گونه ای طراحی شده است که با حذف مرحله بازپرسی ، وظیفه تحقیق نیز در کنار امر تعقیب بر عهده دادستان قرار گرفته است که وظایف خود را تحت نظارت شعبه مقدماتی انجام می دهد. تحقیقات مقدماتی چه در محاکم کیفری داخلی و چه در محاکم کیفری بین المللی دارای آثاری است که پس از ختم آن ایجاد خواهد شد و مهمترین مسئله ای که در این مرحله مطرح می شود بحث اقدامات بازپرس و دادستان می باشد .در واقع ازپرس پس از پایان تحقیقات و در صورت وجود دلایل کافی بر وقوع جرم، به متهم یا وکیل وی اعلام میکند که برای برائت یا کشف حقیقت هر اظهاری دارد به عنوان آخرین دفاع بیان کند. هرگاه متهم یا وکیل وی در آخرین دفاع، مطلبی اظهار کند یا مدرکی ابراز نماید که در کشف حقیقت یا برائت موثر باشد، بازپرس مکلف به رسیدگی است .آثار دیگری که در پس ختم تحقیقات مقدماتی وجود دارد صدور قرار اعم از قرار موقوفی تعقیب ،منع تعقیب و مجرمیت می باشد که بر آنیم تا در پژوهش حاضر با روش گرد آوری کتابخانه ای به بررسی آن بپردازیم و به این سوال اصلی پاسخ دهیم که آیا قانون آیین دادرسی ایران در خصوص تحقیقات مقدماتی تحولات و نوآوری هایی نسبت به قانون قبلی داشته است ؟که یافته های پژوهش حاکی از آن است که در قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲نوآوری هایی در راستای الگوهای دادرسی عادلانه با کاستن از ویژگی تفتیشی مرحله تحقیقات مقدماتی صورت گرفته است .

کلیدواژه ها:

متهم ، تحقیقات مقدماتی ، دادگاههای کیفری ، جرم ، قرارهای کیفری