تطبیق عقد ابضاع با عقود مشارکتی از منظر آیات الاحکام و احکام القرآن

امروزه عقود اسلامی از ابزارهای فقه اقتصادی در جهت تغییر نگرش به تسهیلات بدون ربا برخلاف بانکداری متعارف یا مرسوم می باشد. با تاکید بر رویه عملی بانک ها و تحلیل اقتصادی حقوق مبتنی بر رویه قضایی نشانگر این مهم است که بانک عموما در پی آن است تا میزان معینی از سود را بدون توجه به نتایج واقعی به دست آورد که اشاعه چنین تفکری معامله منعقده را به سوی معامله ربوی با تصور ابهام در توزیع سود میان عامل و بانک سوق می دهد و این تصویر را ایجاد می نماید که عمل حقوقی واقع شده مورد تایید فقه و قانون مدنی نیست . پژوهش به روش توصیفی - تحلیلی در صدد است تا ضمن بررسی مفهومشناسی و معارفه عقد ابضاع در تجهیز و تخصیص منابع پولی بانکداری اسلامی - ایرانی ، شاخصه عدم کارآیی برخی عقود بر مبنای واقع گرایی را تبیین و شم الفقاهه ناصواب و ناکامی بانکداری بدون ربا در عمل به دلیل درک نادرست از کارکرد و وظایف عقود را تحلیل نماید. برآیند اینکه ، به نظر می رسد که برون رفت از این معضل مستلزم ساختارآفرینی در اجرا با محوریت واکاوی ظرفیت های مغفول آیاتالاحکام(کنزالعرفان) و احکام القرآن(جصاص) با کاربرد سازی و فایدهانگاری عقد ابضاع در بانکداری بدون ربا با جبران نارسایی های پدیده کژمنشی به کارآیی عقود از طریق ایجاد تسهیلاتبا تاییدگری موضع فقه اقتصادی و قانون مدنی می باشد.

کلیدواژه ها:

عقد ابضاع ، عقود مشارکتی ، آیات الاحکام و احکام القرآن