اعتبار سند رسمی و سند عادی و بررسی آنها از نظر حقوقی و فقهی

سند در لغت عبارت است از تکیه گاه دهخدا و در فرهنگ معین تعریف سند عبارت است از نوشته ای که قابل استناد باشد مانند مهر و امضای قاضی و حکم و فرمان. سند در اصط لاح عبارت است از اط لاعات ثبت شده اعم از نوشتاری دیداری و شنیداری که به وسیله اشخاص حقیقی یا حقوقی ایجاد شده و دارای ارزش نگهداری باشد. تعریف سند ماده در ۱۲۸۴ قانون مدنی آمده است سند نوشته ای است که در مقام دعوی و دفاع قابل استناد باشد. مقصود از قید پایانی ماده موصوف این است نوشته در دعوایی سند به شمار می آید که برای اثبات یا دفاع از آن قاب استناد باشد پس ممکن است نوشته ای در یک دعوا سند باشد و در دعوای دیگر این وصف را نیابد. (کاتوزیان ۱۳۸۴ ۷۸۳) به ط ور کلی در سند نوشته ای است که برای اثبات چیزی قابل تمسک و استفاده باشد و نیز به نوشته ای می گویند که وام یا ط لب کسی را معین سازد و یا مط لبی را ثابت کند. تفکریان (۱۳۸۶، ۳۶)

کلیدواژه ها:

سند ، قولنامه ، فقه ، حقوق