مطالعه انتقادی خواستگاری سنتی در ایران با تاکید بر تطبیق سه دیدگاه نظریه کنش متقابل نمادین اندیشه فمینیستی و رویکرد اسلامی

در گزاره های متون دینی پیش زمینه ی تشکیل خانواده که خواستگاری نیز جزئی از آن است میتواند از عوامل موثر بر ثبات خانواده باشد. خواستگاری و ازدواج یکی از مراحل مهم زندگی انسان است که در فرهنگ و جامعه ی ایرانی از اهمیت به خصوصی برخوردار است. رسم خواستگاری سنتی در ایران شامل مراسم و آداب ویژه ای است که بیانگر ارزشها و هنجارهای فرهنگی جامعه نسبت به ازدواج است. اما امروزه با تحولات اجتماعی و ظهور دیدگاه های مدرن بازخوانی و بازاندیشی در مورد سنت خواستگاری مورد توجه قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر، بازخوانی و تحلیل انتقادی مراسم سنتی خواستگاری در ایران با تاکید بر سه دیدگاه نظریه ی کنش متقابل نمادین اندیشه ی فمینیستی و رویکرد اسلامی است. این تحقیق به لحاظ هدف و چگونگی کاربرد نتایج آن بنیادی کاربردی و با توجه به نوع داده ها و متغیرها، کیفی و بر اساس ابزار مورد استفاده جهت گردآوری داده ها توصیفی تحلیلی و بر پایه محتوای استادی و کتابخانه ای بوده است. یافته ها نشان میدهد مراسم خواستگاری مجموعه ای غنی از نمادها و معانی فرهنگی است که دیدگاه های متفاوتی را می طلبد. بر اساس نظریه ی کنش متقابل نمادین این مراسم بستر شکل گیری و تعامل معانی فرهنگی میان افراد است. اندیشه ی فمینیستی به نقد الگوهای مردسالارانه ی آن پرداخته و رویکرد اسلامی نگاه تعاملی و همراه با معنویت به این سنت دارد. در مجموع تلفیق خلاقانه ی این سه دیدگاه می تواند رویکردی نوین در بازخوانی خواستگاری سنتی ایجاد کند.

کلیدواژه ها:

خواستگاری کنش متقابل نمادین فمینیسم ، اسلام ، تحلیل محتوا