تبیین پرداخت دیه در قصاص چشم بر اساس آرای فقهای امامیه

اگر کسی چشم کسی را کور کند به موجب آن قصاص می شود حتی اگر آن شخص یک چشم داشته باشد ، و تمام بینایی خود را از دست بدهد نمی تواند دیه طلب کند. در این جا نظر برخی از فقها بر این است که علاوه بر کور کردن یک چشم جانی دیه را هم می تواند بگیرد. برخی نیز مخالفت کرده و گفته اند : آیه العین بالعین ، چشم برابر چشم بوده و نمی تواند دیه بگیرد. روایت محمد بن قیس از مولانا الباقر علیه السلام که در این باب وارد شده.در این روایت آمده است که حضرت امیر المومنین علیه الصلوه و السالم درباره مرد اعوری که به چشم سالم و صحیحش اصابه ای رسید و از حدقه اش کنده شد فرمودند: کسی که چشم این شخص را درآورده یکی از دو چشمش را باید کند و از او نصف دیه نیز اخذ نمود و اگر هم مجنی علیه راضی باشد می تواند دیه کامل بگیرد و او را قصاص نکند. با وجود این روایت نمی توان به اصل برائت تمسک کرد اصل زمانی دلیل است که دلیلی در کار نباشد ولی ما در این جا روایتی داریم که الزام به پرداخت نصف دیه کرده است .

کلیدواژه ها:

قصاص العین ، دیه ، مجنی علیه ، جانی