بررسی و تحلیل تطبیقی آیه صادقین

آیه صد و نوزدهم سوره توبه را بدان جهت آیه »صادقین « نامیدهاند که کلمه صادقین در آن به کار رفته است .آیه »صادقین )«توبه :۱۱۹) از مهم ترین و راه گشاترین ادله قرآنی ،در خصوص استمرار حجت الهی در هر زمان و منزلت و افضلیت وعصمت امام معصوم (ع) محسوب می گردد. بیشتر مفسران شیعه و شماری از مفسران اهل سنت درباره اختصاص صادقین در آیه صادقین متضمن صفاتی است که اطلاق آن، برمصداقی غیر امام علی (ع) سزاوار نیست ،اتفاق نظردارند. این موضوع از دیرباز برای شیعیان روشن بوده است .اما مفسران اهل سنت در طول تاریخ بر یک عقیده نبوده و آرا گوناگونی وبرداشت های مختلفی ارائه شدهاست ،که گاه با یکدیگر قابل جمع نمی باشند.ولایت در این آیه را مطلق وعام دانسته .آن را به تمام افراد نسبت می دهند.دربرداشت های تفسیری برخی مصداق آن را مهاجران و انصار، برخی خلفاء راشدین ، برخی متخلفین از غزوه تبوک، برخی اهل حل و عقد و پیامبر اسلام(ص) وامام علی (ع) واجماع دانسته اند.هریک از این دیدگاهها، طرفداران وپیروانی از علما و بزرگان اسلامی دارد.طرفداران به مقتضای اصول و مبانی فکری و روش متفاوت خویش برای اثبات مدعای خود به دلایل مختلف درونمتنی و برونمتنی تمسک کردهاند. برداشتهای گوناگون از آیه ی مذکور، این نوشتار را بر آن داشت تا با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی ،جهت نقد و ارزیابی ضمن کنکاش واحصای و بیان و بررسی دیدگاه های گوناگون تفسیری ،از مفسران اهل سنت ،به مقایسه و اختلاف نظر آنان مربوط به آیه صادقین پرداخته است .

کلیدواژه ها:

آیه »مع الصادقین « ، تفسیر تطبیقی ، اهل بیت (ع) ، اهل سنت ، روایات ، مفسران