تحلیل حقوقی قراردادهای انتقال تکنولوژی در نظام حقوقی ایران و اتحادیه اروپا

با توجه به عصر مدرنیته و دنیای ارتباطات و انتقال دانش و علوم و فنون بی شک انتقال تکنولوژی جهت دستیابی کشورهای بین الملل در این زمینه موضوع اساسی و مطرح که بصورت انتقال،آموزش و خدمات پس از آن که منطبق براصول تجاری و حفظ حریم خصوصی (تعهد به محرمانگی ) بنا گردیده از اهیمت فراوانی برای ارتقای علمی کشورمان و مقایسه ی آن با اتحادیه اروپا بوده است . امروزه تکنولوژی و دسترسی به آن یکی از ضرورت ها و شاخص های اساسی توسعه اقتصادی به شمار می رود و از این رو است که مبادله تجاری آن به یکی از موضوعات عمده تجارت بین الملل مبدل شده است . تجارت تکنولوژی هم از حیث فنی و هم به جهت اقتصادی و تجاری شایان توجه است اما علاوه بر جهات فوق، از دیدگاه حقوقی نیز حمایت از تکنولوژی و حقوق مربوط به آن، ابزارهای کنترل کننده مبادله و بالاخره شناسایی مکانیزم ها و قالب های قراردادی انتقال تکنولوژی توام با فهم دقیق خصائص ، شرایط و دقایق حقوقی این مبادلات تجاری شایسته مطالعه ویژه است . در عرصه بازارهای جهانی تلاش های عمده ای برای تحصیل تکنولوژی های پیشرفته به عمل می آید. در این رهگذر، گرچه خرید و واردات ماشین آلات و تجهیزات تکنولوژیک خارجی موثر است اما لازم است توجه داشته باشیم که مفهوم تکنولوژی و طرق مبادله آن هم از حیث تجاری و هم از منظر حقوقی ، جلوه ای نوین یافته است به طوری که انتقال جنبه های نرم افزاری و حقوقی مالکیت های فکری مترتب بر این قسم نوین از دارایی های بشر، از مهمترین بخش های یک قرارداد انتقال تکنولوژی شناخته می شود. مقاله حاضر کوششی با هدف آشنایی با قواعد اختصاصی عمده ترین مکانیزم های قراردادی انتقال تکنولوژی ، گونه های مختلف و ابعاد حقوقی این دسته از قراردادهای تجاری بین المللی به بحث گذاشته شده اند که با توجه به بعد مهم حقوقی تجاری و پیوند با تجارت بین الملل از اهمیت بسزایی برخوردار است .

کلیدواژه ها:

انتقال فناوری ، قراداد تکنولوژی ، حقوق معنوی مالکیت فکری ، آموزش و خدمات علمی .