بررسی مولفه های طلاق نیکو در قرآن (با تاکید بر تفاسیر اثری) و روانشناسی

طلاق در طول تاریخ به عنوان یک راهحل برای برونرفت از مشکلات زناشویی مطرح بوده است ؛ اما شیوه برخورد با آن در هر جامعه ای متفاوت است . امروزه از طلاق به مثابه عاملی تنش زا و تهدیدکننده برای خانواده و نیز » آسیب اجتماعی « یاد می شود که نیازمند نگاهی متفاوت است . آن نگاه متفاوت از دیدگاه اسلام آمیختگی قرآن و توصیه های روانشناسی در طلاق است . در این پژوهش تلاش شده است دادههای تحقیق با روش کتابخانه ای گردآوری و با روش پردازش توصیفی تحلیلی مورد بررسی قرار گیرد. در فرآیند واکاوی آیات و روایات مربوط به طلاق دریافتیم که اسلام مراحل دوگانه ای را برای این توصیه ها ترسیم می کند؛ به گونه ای که می توان توصیه های روانشناسی ناظر بر طلاق را به دستورالعمل های هنگام (حین ) و دستورالعمل های بعد از طلاق تقسیم کرد. در گونه ی نخست ، به زوجین توصیه می شود که اگر در زندگی زناشویی دچار اختلاف و مشکل شدند، باید با صبر، گذشت ، مدارا و تغافل مشکل را حل کنند؛ اما اگر به هر دلیلی گذشت و صبر نتیجه نداد، طلاق تنها راهحل برای پایان دادن به این اختلافات خواهد بود. در این مرحله راهکار اسلام حقوق آمیخته با اخلاق است ؛ لذا احکام طلاق را به قیود روانشناسی ویژهای مثل معروف، احسان، تقوا، پرهیز از اذیت و آزار و... مقید کرده است . نوع دوم دستورات اخلاقی طلاق، معطوف به بعد از طلاق است ، تا عوارض ناشی از آن کاهش پیدا کند و یا زمینه برای رجوع به زندگی زناشویی فراهم شود.

کلیدواژه ها:

طلاق ، طلاق نیکو ، قرآن ، تفسیر اثری ، روانشناسی