آثار نمایندگی ظاهری در حقوق ایران

نمایندگی ظاهری را میتوان از آثار تئوری عمل به ظاهر برشمرد که در آن اصیل شرایطی را به وجود خواهد آورد تا شخص ثالث به نمایندگی او عمل کند، بدون این که واقعا نمایندگی در میان باشد به سخن دیگر بیان اصیل و شخص ثالث نمایندگی واقعی وجود ندارد. نمایندگی ظاهری دارای مصادیق شرایط و آثاری است که در حقوق ایران بدان پرداخته شده است. از این رو مقاله ی حاضر با این هدف اساسی به نگارش درآمده است که به بررسی نمایندگی ظاهری در حقوق مدنی و حقوق تجارت ایران بپردازد، لذا با تنجه به روش تحقیق به صورت توصیفی ، تحلیلی و با بهره گیری از ابزار کتابخانه ای و مداقه در قانون مدنی و قانون تجارت به بررسی ماهیت و مصادیق نمایندگی ظاهری در قوانین نام برده پرداخته ام. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که در نمایندگی طاهری اصل انصاف و حسن نیت در روابط اصیل و ثالث مد نظر میباشد، در واقع اصیل در گفتار خود به ثالث نشان میدهد که از جانب او نیابت دارد و میتواند معامله کند و ثالث نیز با توجه به اذن اصیل میتواند با شخصی معامله کند. در حالتی که آن شخص نماینده ی اصیل نمیباشد ، از این رو اصل نمی تواند به علت فقدان اختیار از پذیرش معامله خود داری نماید و از تعهداتش سر باز زند که در این حالت میتوان آن را نمایندگی ظاهری نام برد .