قلمرو ماده ۳۷۴ قانون آیین دادرسی مدنی برای احراز اعام اراده

اعلام اراده ی قراردادی هر نوع رفتاری است که بتوان از آن اراده شخص را مبنی بر ایجاب یا قبول استنباط نمود؛ چه آن رفتار صرحای دلالت بر اعلام اراده نما ید یا با استفاده از اوضاع و احوال، بتوان چنین استنباط نمود. الفاظ بهترین وسیله برای اعلام اراده تلقی می شوند. در قانون مدنی ، مواد ۱۹۲و ۱۹۱، به کار بردن وسا یل دیگر غیراز الفاظ در اعلام اراده، صراحتا بیان شده است ، ز یرا تشخیص موضوعات عقود با عرف است و در عرف هم برای اعلام اراده قراردادی به صیغه مخصوص نیازی ندارد. برخی بر آن باورند که آنچه که عمل حقوقی را واقع می سازد همین اراده ظاهری است . در این مقاله بر آن شد یم تا علاوه بر بررسی ماهیت و شیوههای اعلام اراده به بررسی دیدگاه مذکور بپردازیم و در تفصیل بحث به موادی اشاره می کنیم که مقنن استثنائاتی را به د یدگاه مذکور اعمال کرده است .

کلیدواژه ها:

اعلام اراده ، اعمال حقوقی ، اراده باطنی ، احراز اراده.