بررسی فقهی رعایت فاصله اجتماعی از بیماران واگیردار در روایات اسلامی

حفظ سلامتی و ایمنی علاوه بر این که حکمی عقلی بوده، از دیدگاه اسلام، به عنوان یک تکلیف شرعی مقرر شده که همه مسلمانان موظف به رعایت آن هستند. در آموزه های فقه اسلامی به وجوب حفظ نفس از ضرر و همچنین دفع ضرر و خطر احتمالی بسیار سفارش و تاکید شده که یکی از مهم ترین این دستورات مقابله با انتشار بیماری های واگیردار می باشد. پرسش تحقیق حاضر این است که در روایات اسلامی چه تدابیر پیشگیرانه ای در برابر بیماری های واگیردار مطرح شده و به طورکلی ، فقه امامیه در این مسئله چه نظری دارد؟مسئله قرنطینه شدن و فاصله اجتماعی که در چنین شرایطی مورد تاکید پزشکان عصرحاضربوده،آیا در روایات امامیه نیز بیان شده است ؟ نوشتار حاضر به روش توصیفی تحلیلی به بررسی روایات معصومین (ع) نسبت به مقابله با بیماری های واگیردار، پرداخته و پس از بررسی و جمع آوری مهم ترین روایات مربوطه چنین حاصل شد که فقه اسلامی همواره و بیش از چهارده قرن بر سلامت انسان و حفظ نفس از بیماری ها به خصوص در هنگام انتشار بیماری های واگیردار تاکید نموده و در این زمینه اقدامات پیشگیرانه ای از جمله رعایت فاصله گذاری در روایات معصومین (ع) برای قطع زنجیره انتقال آن ها نقل شده است که درحال حاضر مورد تاکید جامعه پزشکی بوده، بلکه آن را مهم ترین و مفید ترین راهکار می دانند.

کلیدواژه ها:

روایات ، فقه ، واگیردار ، فاصله اجتماعی