تعهدات طرفین در الگوی قراردادهای جدید نفتی در زمان تحریم

پس از گذشت بیش از بیست سال از امضای اولین قراردادها، قراردادهای نفتی به طریق بیع متقابل و با آشکار شدن ضرورتهای مربوط به بازنگری در الگوی قراردادی مورد استفاده در این بخش ، تغییراتی در رویکردها و سیاست گذاری های کلان کشور در حوزه نفت و گاز ایجاد شد و در نهایت وزارت نفت به موجب مجوزهای قانونی ، کمیته بازنگری قراردادهای نفتی ایران را تشکیل و نسبت به تجدید نظر در اصول این قراردادها و ارائه الگوی جدید اقدام نمود. سوال اصلی این است که تعهدات طرفین در الگوی قراردادهای جدید نفتی در زمان تحریم کدامند؟ در حال حاضر اصول و چارچوب جدید قرارداد نفتی ایران به استناد جزء ( ۳) بند (ت) ماده ( ۳) و ماده ( ۷ ) قانون وظایف و اختیارات وزارت نفت ، به تصویب هیئت وزیران رسیده است . از مداقه در اصول و ساختار این الگوی قراردادی می توان نتیجه گرفت صنعت نفت ایران همچنان علاقه مند به حفظ چارچوبهای قراردادی خانواده قراردادهای خدمت در بخش بالادستی است ، زیرا، قراردادهای بیع متقابل و الگوی جدید قرارداد نفتی ایران هر دو از نوع قراردادهای خدمت توام با ریسک بشمار می روند. با این حال تغییرات در رابطه با رویکرد صنعت نفت به روابط قراردادی با پیمانکاران و سرمایه گذاران بین المللی با نظر به جذابیت بیشتر این قراردادها برای آن پیمانکاران یا سرمایه گذاران از یک طرف و حفظ حاکمیت و منافع ملی از طرف دیگر، محسوس است . برقراری روابط قراردادی طولانی ، حضور پیمانکار در مرحله تولید و بهرهبرداری ، تاکید بر انجام عملیات بهبود و افزایش ضریب بازیافت در طول دوره بهرهبرداری ، انجام توسعه مستمر و پلکانی ، ارتباط دهی دستمزد به میزان کار انجام شده، از مهم ترین این تغییرات و تحولات است .

کلیدواژه ها:

تعهدات طرفین ، الگوی قراردادهای جدید نفتی ، تحریم