بررسی ادله مشروعیت نیابت در عبادت از منظر صاحب جواهر و محقق خویی وامام خمینی

اعطای نیابت در عبادت به معنای سپردن انجام کاری به دیگری برای انجام دادن می باشد که درفقه بدان اتیان عمل بدل از دیگری عنوان می گردد . این عمل در نتیجه به شخص منوب عنه مستند می گردد. ولی اینکه در امور شرعی می توان اعطای نیابت نمود محل اشکال می باشد چونکه در اعطای نیابت در عبادت نقض غرض شارع که رشد و تعالی فرد است وجود دارد. ما در این پژوهش امکان اعطای نیابت در عبادات را با توجه به ادله اربعه قرآن و روایات و عقل و اجماع مورد بررسی قرا ر می دهیم . و با بررسی در قرآن و روایات و عقل و اجماع آنچه مستند اصلی در اعطای نیابت در عبادت می باشد روایات متعددی می باشد که حکم بر صحت نیابت در عبادت می نماید، و همچنین اجماع و سیره عقلا و سیره متشرعه نیز موید رایات در صحت نیابت در عبادت می باشد .

کلیدواژه ها:

ادله نیابت ، نیابت در عبادت ، نیابت پذیری ، مشروعیت نیابت