قاطع یا غیر قاطع دعوا بودن اقرار مرکب

اقرار مهمترین دلیل اثبات دعوا است و در برخی از نظامهای حقوقی اقرار را ملکه دلایل یا شاه دلیل نامیدهاند. قانونگذار ایران در قانون آیین دادرسی مدنی بین اقرار قاطع دعوا و اقرار غیر قاطع دعوا تفاوت قائل شده است . به گونه ای که آرای مستند به اقرار قاطع دعوا قابل تجدید نظرخواهی و فرجامخواهی نیستند و طبق قول عده ای از نویسندگان اقرار قاطع دعوا قابل توکیل نیست ، اما اقرار غیر قاطع دعوا قابل توکیل می باشد؛ اما اینکه مقصود از اقرار قاطع دعوا کدام اقرار است ، مشخص نیست . اقرار مرکب هم اقراری است که از دو جزء تشکیل گردیده است که یک جزء آن به ضرر مقر و جزء دیگر آن به نفع مقر است ؛ اما اینکه آیا اقرار مرکب اقرار قاطع دعوا است یا غیر قاطع دعوا مشخص نیست . این پژوهش بر آن است که با روش توصیفی - تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای به این سوالات پاسخ دهد.

کلیدواژه ها:

اقرار ، مرکب ، قاطع ، غیر قاطع .