نقش جهت گیری مذهبی ، تاب آوری و سلامت روانی در سالمندی

از دیرباز در روانشناسی به موضوع مذهب توجه شده است . نخستین بار ویلیام جیمز در اثر خود با عنوان »انواع تجارب معنوی در انسان« به موضوع مذهب پرداخته است . در اسلام نیز سلامت ابعاد مختلفی دارد که بعد معنوی سلامت از اهمیت بیشتری برخوردار است . روانشناسی دینی در دهه های اخیر با رویکردهای علمی به بررسی رابطه باورهای مذهبی با متغیرهای دیگر روانشناختی و جامعه شناختی علی الخصوص در دوره سالمندی پرداخته است بر اساس این پزوهش کسانی که جهت گیری مذهبی آنها درونی تر است ، از سلامت روانی بیشتری برخوردارند. چنانچه شرایطی فراهم شود که فرد بتواند مذهب را در چارچوب و ساختار شناختی و عاطفی درونی کند و از سطح باور به سطح ایمان مذهبی انتقال دهد، چنین مذهبی می تواند انسجام فرد را تضمین کرده و چنان توانی را در فرد ایجاد کند که زمینه های بروز اختلالات روانی را از بین برده و فرد را به سوی کمال و رشد و در نتیجه سلامت روان هدایت کند.

کلیدواژه ها:

مذهب ، سالمندی ، تاب آوری ، سلامت روانی .