بررسی انتشار تصاویر کودکان در فضای مجازی با رویکردی به اسناد بین المللی

حریم خصوصی محدودهای از زندگی شخصی تلقی میشود که سایرین بر طبق عرف و قانون بدون رضایت دارنده این حق قادر نبوده به آن وارد شوند. مد نظر قرار دادن حریم خصوصی برای کودک به ظاهر با حق و تکلیف والدین (پدر و مادر) در تربیت فرزند در تعارض است. زیرا که ضرورت تربیت کودک نظارت و کنترل بر روابط ایشان با سایر اشخاص از طرفی اطاعات در دسترس وی است. قانون و ضوابط دولت ایراناز لحاظ حق حریم خصوصی برای کودک و معین ساختن ضابطههای آن ناقص است؛ لکن در برابر کنوانسیون حقوق کودک امکان وارد شدن به حریم خصوصی کودکان و تربیت ایشان را بر اساس و پایهی قانون و رعایت کردن منافع عالیه کودک و ارجحیت حق بر تربیت بر حریم خصوصی مهیا نموده است. بر اساس پیشرفت تکنولوژی و فناوریهای ارتباطی و دسترسی آسان و البته ارزان به آن کودک همواره در معرض آسیب و مخاطراتی در مورد همین فضا است. در اصل، محتوای نامناسب و غیر قانونی حاضر در فضای موصوف برای کودک، مخاطره آمیز به شمار میآید. در برابر نیز والدین هم با منتشر کردن تصاویر و شرایط و احواات کودک در فضای مجازی مقدمات صدمه و آسیب و نقض حریم خصوصی ایشان را در همین فضا مهیا میسازند. اهتمام پژوهش حاضر بررسی انتشار تصاویر کودکان در فضای مجازی و حمایت از حریم خصوصی آنها در پرتو نظام بین الملل است که به روش توصیفی و تحلیل است. نتایج حاکی از آن است که انتشار تصاویر کودکان در فضای مجازی امری ممنوع محسوب میشود. انتشار تصاویر کودکان در فضای مجازی به علت نقض حریم خصوصی کودکان، ورود خسارت و زیان مادی و معنوی به آنهاووضعیت آسیبپذیری باای آنها ممنوع میباشد.با توجه به اینکه حق بر حریم خصوصی از مهمترین حقوق بشری در اسناد بینالمللی تلقی میشودوتصاویر کودکان در این فضا به عنوان حریم خصوصی آنها است، بین انتشار تصاویر کودکان و حریم خصوصی آنها از منظر اسناد بینالمللی ارتباط وجود دارد.راهکارهای پیشگیرانه، اعمال مجازاتهای بازدارنده و جدی با عامان انتشار تصاویر کودکان در فضای مجازی میتواند در مقابله با این امر موثر باشد.

کلیدواژه ها:

حریم خصوصی ، کودکان ، اسناد بین المللی ، انتشار