بررسی مقایسه ای ضرورت خودشناسی از منظر آیت االله مصباح یزدی و شهید دستغیب

انسان مانند دیگر موجودات، در آغاز زندگی توجه چندانی به خود ندارد. وقتی ما رفتار و حالات کودکی را که مراحل آغازین زندگی خویش را سپری می کند مورد بررسی قرار می دهیم ، در می یابیم که عمده توجه او به بیرون از خویش است ؛ گویی به خود توجه ندارد. به تدریج که کودک رشد می کند؛ به مرحله ای می رسد که حالت خودآگاهی و توجه به خویشتن در او نمودار می گردد و اهمیت خودشناسی برایش نمایان می گردد. توجه همزمان انسان به ساحت روح و جسم و نیازها و اقتضائات هریک ، نیازمند خودشناسی دقیق و بر پایه مبانی دینی مسلم است . این پژوهش به روش تحلیلی - توصیفی و با استفاده از منابع کتابخانه ای به بررسی تحلیلی این مساله از منظر دو استاد بزرگ اخلاق و علم النفس معاصر؛ یعنی آیت االله مصباح یزدی و شهید دستغیب پرداخته است .

کلیدواژه ها:

خودشناسی ، مصباح یزدی ، شهید دستغیب ، ضرورت