نافرمانی مدنی در حکمرانی دینی

خاستگاه نافرمانی مدنی ، اندیشه سیاسی غرب است و این ایده در بستر اندیشه سیاسی و حقوی ق غرب مدرن ظهور کرده و مورد واکاوی و تحلیل قرار گرفته است . نافرمانی مدنی حرکتی علنی ، مسالمت آمیز، وجدانی ، سیاسی و در عین حال، خلاف قانون است که بطور معمول با انگیزه ایجاد تغییر در قانون یا سیاستگذاری های حکومت انجام میگیرد.نافرمانی مدنی در ادبیات اسلامی به دلیل قرار گرفتن تحت عنوان امر به معروف و نهی از منکر که ترجمان حق و تکلیف شهروندان نسبت به آزادی بیان و نقد حاکمیت است ، نه تنها نقض قوانین خلاف شریعت ، اخلاق و عدالت را تجویز می کند بلکه در مواردی می تواند به دلیل پاسداری از درونمایه نظام و کیان اسلامی نقض چنین قوانینی را نیز واجب کند. در این مقاله سعی شده است نظر معتقدان به امکان و امتناع حکومت اسلامی را توضیح داده شود و با توجه به پرسش اصلی این مقاله که امکان یا عدم امکان نافرمانی مدنی را در حکومت دینی می جوید تشریح این مسئله موضوع مهمی تلقی می شود.

کلیدواژه ها:

نافرمانی مدنی ، ، حکومت دینی ، اندیشه دینی ، امر به معروف و نهی از منکر