شیوه های جبران خسارت در قراردادها با نگرشی بر قراردادهای بانکی

الزام به پرداخت خسارت ناشی از عدم انجام تعهد امری حقوقی و اجتماعی است که جهت حفظ نظم و تعادل در جامعه و احترام به عهد و پیمان میان طرفین قرارداد برقرار شده است . زمانی که فردی متعهد به امری شد اجرای آن وظیفه اجتماعی ، اخلاقی ،قانونی و حتی دینی او محسوب میشود. این امر کاری پسندیده در همه جوامع بوده و تخلف از آن به عنوان نوعی خطا و عمل ضداجتماعی تلقی میگردد. به همین منظور و برای جلوگیری از این تخلف ، غالب کشورها در قوانین خود ضمانتهای اجرایی (جبران خسارت طرف غیرمقصر) پیش بینی کرده اند. در حقوق ایران نیز این امر به روشنی پیش بینی شده است . به منظور جبران ضرر ناشی از تخلف قراردادی راه های مختلفی در حقوق ایران پیش بینی شده است که مهمترین آنها تعیین صریح ضرر و زیان در هنگام انعقاد عقد اصلی و پیش از ورود خسارت ، توسط طرفین است . در حقوق ایران نیز این امر به روشنی پیش بینی شده است . به منظور جبران ضرر ناشی از تخلف قراردادی راه های مختلفی در حقوق ایران پیش بینی شده است که مهمترین آنها تعیین صریح ضرر و زیان در هنگام انعقاد عقد اصلی و پیش از ورود خسارت ، توسط طرفین است . در قراردادهای بانکی علاوه بر اینکه مشتریان در دریافت تسهیلات و وام های بانکی ممکن است به دلایلی از جمله عمل نکردن به تعهدات خود در قرارداد با بانک ، دچار تخلف شوند و ملزم به پرداخت خسارت به بانک گردند، گاهی اوقات نیز عکس این مسئله رخ می دهد. یعنی شرایطی اتفاق می افتد که بانک موظف به جبران خسارت مشتری در تعهدات قراردادی می شود؛ که البته یکی از انواع دعاوی بانکی که در دادگاه های حقوقی مطرح می شود، دعاوی خسارت بانکی یا مسئولیت بانک در جبران خسارت مشتری است .

کلیدواژه ها:

جبران خسارت ، قرارداد ، قرارداد بانکی ، تعهدات