انواع قراردادهای انتقال تکنولوژی در حوزه مالکیت فکری

انتقال تکنولوژی به این معنی است که شخص یا نهادی که یک فناوری و تکنولوژی خاص را در اختیار خود دارد از طریق قرارداد یا دیگر راه های حقوقی این فناوری را به شخص یا نهاد دیگر منتقل کند. به طوری که انتقال گیرنده بتواند به آن فناوری تسلط یابد و مثل انتقال دهنده از آن استفاده کند. مرسوم ترین شیوه انتقال تکنولوژی در حال حاضر از طریق قرارداد می باشد. به صورتی که طرفین قرارداد براساس شرایط مقرر در تفاهم نامه خود نسبت به واگذاری تمام یا بخشی از حقوق ایجاد شده به واسطه مالکیت تکنولوژی اقدام می کنند. از منظر حقوقی اموال غیر مادی تحت پوشش مالکیت فکری قرار می گیرد و قرارداد می تواند یکی از مهم ترین راه های نقل وانتقال این اموال غیرمادی و بهره مندی همه جوامع و کشورها و انسان های مختلف در همه جای کره زمین باشد. یکی از رایج ترین مواردی که امروزه در صنعت و تجارت دیده میشود و داری کاربردهای زیادی است انتقال تکنولوژی از نهادی به نهاد دیگر یا حتی از کشوری به کشور دیگر می باشد. قرارداد انتقال تکنولوژی شامل موارد زیادی می گردد که از مهمترین آنها قراداد های لیسانس می باشد در این نوع قراردادها مالک تکنولوژی به فرد دیگری اجازه می دهد که طبق شرایط خاص قراردادی از تکنولوژی استفاده نماید. همچنین فرانشیز قراردادی است که به موجب آن »انتقال دهنده « به » انتقال گیرنده « این امتیاز را می دهد که از حقوق مالکیت فکری او استفاده نماید و در یکی از شاخه های تولیدی، خدماتی یا توزیعی ، مطابق استانداردهای امتیاز دهنده فعالیت کند. از دیگر مهمترین این قراردادها می توان قراردادهای مشارکت نام برد که در آن دو یا چند شخص مدیریت فعالیت یا پروژه خاصی را برعهده می گیرند و هرکدام قسمت خاصی از پروژه را متعهد می شود و در سود و زیان آن شریک می شوند و همچنین ریسک های احتمالی را می پذیرند. به عبارتی هرکس مسئولیتی را بر عهده دارد.

کلیدواژه ها:

قرارداد ، مالکیت فکری ، قرارداد انتقال تکنولوژی ، حق انتقال