فسخ نکاح ناشی از تدلیس در فقه اسلام و حقوق ایران

هدف اصلی از نگارش این تحقیق ، بررسی و تبیین مبانی و منابع تدلیس ، درفقه امامیه ، عامه و جایگاه آن درحقوق موضوعه می باشد که در فصول این تحقیق بدان پرداخته شده است . در این کوشش ، از روش کتابخانه و اسنادی برای گردآوری مطالب و شیوه ی تحلیلی - استدلالی برای بررسی یافته ها استفاده شده است .همچنین ابزارهای مهم گردآوری مطالب در این تحقیق شامل ، کتب ،مقالات،فصلنامه هاو منابع اینترنتی مختلف که شامل تارنماهای حقوقی معتبر می باشند. نتایج حاصل از بررسی های انجام شده نشان می دهد که ایجاد شرایط حق فسخ نکاح در حقوق ایران و فقه امامیه در بیشتر موارد از لحاظ ماهیت شباهت دارند.و همچنین میان فقهای امامیه و عامه در عیوب مشترک زوجین که فسخ نکاح را به دنبال دارد در مواردی اتفاق نظر وجود دارد.اما در اجرای حق فسخ ،دیدگاه فقهای اهل تسنن و امامیه باهم تفاوت دارند،زیرا اکثر فقهای امامیه جز درمواردی همچون شیخ طوسی و ابن جنید،اجرای حق فسخ را به عهده ی زوجین می گذارد اما فقهای اهل سنت ، اجرای حکم فسخ نکاح را تنها در حضور دادگاه و توسط قاضی امکان پذیر می دانند.

کلیدواژه ها:

تدلیس ، عقد نکاح ، حق فسخ