مفهوم افساد فی الارض در فقه اسلامی و قوانین حقوقی ایران

در قوانین اسلامی ، احکامی با عنوان افساد و محاربه وجود دارد که حکم آنها بالاترین حد یعنی اعدام است . در قرآن و روایات مصادیقی برای چنین جرائمی ذکر شده است .فقها نیز با استناد به آنها در کتب خود برخی از جرایم را در صورت تکرار و داشتن قصد و نیت فساد و محاربه جزو این موارد دانسته اند. در این پژوهش با بررسی مفاهیم افساد و محاربه و آیاتی که مبتنی بر این احکام هستند، دیدگاه فقها و مفسرین را بررسی کرده و سپس مصادیق این احکام را از ماده های قانونی نیز استخراج کرده و به این نتیجه رسیده ایم که در نگاه فقها هر جرمی که با موازین اسلامی منافات داشته باشد اعم از جرایم فردی مانند ترک واجبات و یا جرایم اجتماعی مانند سرقتهای مسلحانه و ترساندن مردم در صورت تکرار و داشتن قصد قبلی مصداق افساد و حکم آن اعدام است . در قوانین حقوقی جرم افساد و محاربه در کنار هم و مکمل هستند و شامل جرایمی می شوند که به نوعی در نظم عمومی اخلال ایجاد کند و جنبه فردی نداشته باشد.

کلیدواژه ها:

افساد ، محاربه ، فقه ، حقوق