بررسی نظام حقوقی حاکم برآزادی نشریات و مطبوعات و محدودیت های ابزارهای ارتباطی آن

آزادی بیان یکی از ارزشهای مورد توجه در حقوق بشر و به عنوان یکی از آزادیهای بنیادینی است که پایه دموکراسی و کرامت انسانی است و جریان آزاد اطلاعات براساس آن شکل می گیرد. بر این اساس برای حفظ و ضمانت اجرایی این حق وجود یکسری قوانین و مقررات الزامی است. آزادی بیان معیاری اساسی برای هر نوع جامعه چندصدایی و دموکراتیک است. نقض این آزادی همواره به نابودی سایر موازین حقوق بشر منجر می شود.در اکثر موارد، استعمال آن به نبود قانونی حکومتی که محدودیت بیانی وضع کند، اشاره دارد. در دو دهه ی اخیر آزادی و اصلاح رسانه های گروهی مورد بررسی دقیق سازمانهای دولتی و غیر دولتی و محققین دانشگاهی قرار گرفته استاصلاح. و آزادی مطبوعاتی اغلب امری ذاتا مهم تلقی می شود و از دیدگاه بسیاری از افراد با توسعه نهادهای دموکراتیک و جامعه مدنی ارتباط دارد. از نظر برخی، اصلاح رسانه ای پیش نیازی برای آزادی رسانه ای و آزادی رسانهای شرط لازم برای دموکراتیک شدن است. مباحث آزادی بیان بجز »نبود قانون محدودکننده بیان« شامل مواردمتفرقه دیگری هم میشود که به عنوان نمونه میتوان از آزادی از فشارهای اجتماعی و یا تهدیدهای اقتصادی (مانند تهدید از دست رفتن تجارت، یا شغل)، سیاستهای ویرایشی یک ژورنال علمی، سیاست خرید کتاب یک کتابخانه، و واقعیتهای موجود در مورد بازتاب دیدگاههای مختلف در وسایل ارتباط جمعی نام برد.

کلیدواژه ها:

آزادی بیان ، آزادی رسانه ، آزادی مطبوعات ، روزنامه نگاری.