شرایط تحقق تضامن در اسناد تجاری در حقوق داخلی و کنوانسیون های بین المللی

از منظر حقوق بازرگانی ، مفهوم تضامن یک نهاد یا سازمان حقوقی پویا و بهترین ابزار کسب اعتبار تلقی می گردد. در راستای نهادینه نمودن نهاد تضامن در اسناد تجاری ، قانون تجارت ایران ذیل ماده ۲۴۹ به طور صریح مسئولیت امضاءکنندگان سند تجاری را از نوع تضامنی دانسته است . لیکن کیفیت انشاء ماده مذکور و سایر مواد مرتبط با تضامن در حقوق ایران مخصوصا در ارتباط با ماهیت ، احکام، آثار و اقسام تضامن ، زمان تحقق تضامن در اسناد تجاری ، جواز درج شروط محدود کننده مسئولیت ، مسئولیت امضا ءکنندگان متعدد سند تجاری ، دخالت ثالث در سند تجاری ، نحوه اعمال مسئولیت ضامن در اسناد تجاری مجمل ، ناقص و مبهم است و به نظر میرسد در حقوق ایران ، در حال حاضر نمی تواند پاسخگوی نیازهای حوزه های مدنی و تجاری در عصر ارتباطات باشد ، لذا ما در این مقاله به مقایسه و ارزیابی نظام تقنینی و قضایی ایران در خصوص اعمال نهاد تضامن در اسناد تجاری و ارائه راهکارهای پیشنهادی جهت رفع نقص ، سکوت یا اجمال قوانین تجاری و مدنی مرتبط ، مطالعه قوانین اسناد بین المللی موجود یعنی کنوانسیون های ژنو مصوب سال۱۹۳۰ و ۱۹۳۱ و کنوانسیون آنسیترال مصوب سال ۱۹۸۸ می پردازیم .

کلیدواژه ها:

حقوق تجارت ، تضامن ، مسئولیت ، اسناد تجاری