بررسی مقایسه ای آرای آیت االله مصباح یزدی و آیت االله مهدی حائری یزدی در زمینه قدرت

اندیشه سیاسی اسلامی در ایران معاصر دارای تقریرها و خوانش ها و به تبع آن دارای پیامدها و الزامات سیاسی متفاوتی می باشد. با نگاهی به جامعه ایران پس از انقلاب، متوجه می شویم جریان اندیشه ی اسلامگرایان معاصر، جریان یکدست و همسان نبوده است . هرچند که در تمامی آنها اسلام به عنوان نقطه -ی کانونی و مرکزی به معنابخشی این جریانها پرداخته است ، ولی نگاه و رویکردی که هر یک از این جریانهای اسلامی به مقوله ی قدرت دارند از یکدیکر مجزا و متفاوت می باشد. این تمایز از پیشینه ی هستی شناختی این جریانها و این که چه دیدگاهی به مقولاتی هم چون: انسانیت ، عقلانیت ، آزادی ، حق و تکلیف دارند، نشات می گیرد.در پژوهش پیش رو برآنیم تا با رویکردی هستی شناسانه ضمن نشان دادن عدم یک دست بودن اندیشه سیاسی اسلامگرایان معاصر، به عنوان یک جریان یکپارچه ، به بررسی آرای دو اندیشمندکه نمایندگان برجسته دو جریان اسلام فقاهتی و اسلام غیرفقاهتی در اندیشه سیاسی در ایران می باشند، آیت االله مصباح یزدی و مهدی حائری یزدی در زمینه قدرت سیاسی بپردازیم . برای تفسیر آرای اندیشمندان مذکور در جهت رسیدن به دیدگاهشان به مقوله ی قدرت سیاسی از روش هرمنوتیک گادامر استفاده شده است .

کلیدواژه ها:

قدرت ، هستی شناسی ، معرفت شناسی ، اسلام گرایان فقاهتی ، اسلام گرایان غیرفقاهتی .