بررسی شیوه های تحصیل سند برای املاک فاقد سند رسمی در حقوق موضوعه ایران

این تحقیق تحت عنوان شیوه های تحصیل سند برای املاک فاقد سند رسمی در حقوق موضوعه ایران و با هدف تبیین شیوه های تحصیل سند برای املاک فاقد سند رسمی در حقوق ایران انجام شد. روش مورد استفاده در این پژوهش به صورت توصیفی - تحلیلی می باشد و برای جمع آوری اطلاعات از روش اسنادی استفاده شده است . سوال اصلی پژوهش عبارت است از شیوه های تحصیل سند برای املاک فاقد سند رسمی در حقوق موضوعه ایران چیست ؟ و فرضیه اصلی این پژوهش بیان می دارد که تحصیل سند برای املاک فاقد سند رسمی مطابق قانون »تعیین تکلیف وضعیت ثبتی اراضی و ساختمانهای فاقد سند رسمی « صورت می گیرد. یافته های این مطالعه نشان می دهد که تحصیل سند برای املاک فاقد سند رسمی مطابق قانون »تعیین تکلیف وضعیت ثبتی اراضی و ساختمانهای فاقد سند رسمی « صورت می گیرد. شیوه های تحصیل سند برای املاک بدون سند در ایران شامل : ثبت عمومی و عادی ، افرادی که حق در خواست ثبت دارند ، اموال و املاکی که می توان به ثبت رساند ، ارائه آگهی های ثبتی املاک بدون سند و امکان اعتراض بر ثبت سند املاک بدون سند می باشد. از آنجا که مواد ۱۴۷ و ۱۴۸ اصلاحی قانون ثبت در سال ۱۳۸۳ آخرین مهلت پنج ساله آن به اتمام رسید، برای تعیین تکلیف ساختمان ها و اراضی فاقد سند رسمی به نوعی احساس نیاز می شد و این بدان دلیل بود که تعداد زیادی از مردم با توجه به مواد ۱۴۷ و ۱۴۸ در زمان اعتبار آن قانون اقدام به اخذ سند نموده بودند و به نوعی این مساله تبدیل به عرف و رویه شده بود، به همین خاطر کسانی که می خواستند برای اراضی و ساختمان های خود سند بگیرند دچار سردرگمی و بی تکلیفی بودند. بنابراین دولت لایحه قانون تعیین تکلیف وضعیت ثبتی اراضی و ساختمان های فاقد سند رسمی را در سال ۱۳۹۰ به مجلس ارائه نمود. در قانون جدید که بر اساس همان مواد ۱۴۷ و ۱۴۸ اصلاحی قانون ثبت تدوین شده است ، سعی گردیده تا ایرادات و راه های سوء استفاده ای که در مواد ۱۴۷ و ۱۴۸ بود، برطرف شود. اما این قانون نیز به دلیل سرعت تصویب و عدم دقت کافی از ایراد و نقص به دور نمانده اما در عین حال دارای نقاط قوت بسیاری نسبت به مواد ۱۴۷ و۱۴۸ می باشد.

کلیدواژه ها:

سند ، املاک فاقد سند رسمی ، شیوه های تحصیل سند ، حقوق ایران