هستی شناسی حقایق اخلاقی

مهم ترین بحث در حوزه مباحث فلسفه اخلاق ، بحث از هستی شناسی حقایق اخلاقی است . یعنی بحث از این که آیا حقایق اخلاقی در عالم وجود دارند ؟ و به تعبیر دیگر آیا حقایق اخلاقی جزء اسباب و اثاثیه عالم محسوب می شوند؟ در پاسخ به این پرسش دو نظریه مهم در میان اندیشمندان غربی و مسلمان مطرح شده است : واقع گرایی اخلاقی و غیر واقع گرایی اخلاقی . واقع گرایان معتقدند حقایق اخلاقی به صورت مستقل در عالم خارج وجود دارند و خود به دو دسته واقع گرایان حداکثری و واقع گرایان حداقلی تقسیم می شوند. واقع گرایان حداکثری معتقدند حقایق اخلاقی وجودشان در عالم خارج به گونه ای است که مفاهیم حاکی از آنها از سنخ مفاهیم اولیه هستند که ما بازاء خارجی دارند . اما واقع گرایان حد اقلی بر این باورند که حقایق اخلاقی وجودشان در عالم خارج به گونه ای است که مفاهیم حاکی از آنها از سنخ معقولات ثانیه فلسفی هستند ؛ یعنی عروضشان ذهنی است اما منشا انتزاعشان خارجی است . غیر واقع گرایان بر این عقیدهاند که حقایق اخلاقی در عالم خارج وجود ندارند و خود به چند گروه تقسیم شدهاند از جمله : احساسگرایی ، توصیه گرایی ، جامعه گرایی ، قراردادگرایی و نظریه امر الهی . این مقاله به روش توصیفی -تحلیلی ، دلایلی را به نفع دیدگاه واقع گرایی حداکثری اقامه می کند.

کلیدواژه ها:

واقع گرایی ، غیر واقع گرایی ، حقایق اخلاقی ، هستی شناسی .