بررسی تطبیقی کنواسیون های لاهه با هامبورگ در مورد حمل و نقل کالا از طریق دریا

قوانین لاهه یک رژیم حقوقی اجباری را ایجاد می کند که مسئولیت یک حمل ونقل کننده برای مفقود شدن یا آسیب دیدن کالاهایی که تحت بارنامه حمل می شوند. را مشخص می نماید مدت زمانی که کالا در کشتی بارگیری و تا زمانی که تخلیه می شود پوشش می دهد . بر اساس مفاد آنها، حمل و نقل کننده در قبال ضرر یا زیان ناشی از بی توجهی او در انجام اقدامات برای دریانوردی کشتی ، تجهیز و تامین یا مناسب ساختن فضاهای ذخیره سازی کالا و همچنین اقدامات ایمنی مسئولیت دارد. با این حال، قوانین لاهه شامل فهرست طولانی از شرایطی است که حمل و نقل کننده را از این مسئولیت معاف می کند ، به شرط آن که خسارت ناشی از کاستی در ناوبری یا مدیریتی باشد.قواعد هامبورگ یک رژیم حقوقی یکسان حاکم بر حقوق وتعهدات حمل و نقل کننده ها و گیرندگان تحت قرارداد حمل کالا از طریق دریا،ایجاد نمود. تمرکز اصلی آنها مسئولیت یک حمل کننده در قبال زیان کالا و تاخیر در تحویل و آسیب به آن است آنها همچنین مسئولیت فرستنده برای خسارت متحمل شده توسط حمل و نقل کننده و خسارت وارده به کشتی و همچنین برخی مسئولیت ها و تعهدات فرستنده در رابطه با کالاهای خطرناک را بیان می نماید. سایر مقررات قوانین هامبورگ به اسناد حمل و نقل صادر شده توسط حمل و نقل کننده مربوط می شود. از جمله بارنامه و اسناد حمل و نقل غیر قابل معامله ، صلاحیت قضایی و رسیدگی های داوری بر اساس کنوانسیون.

کلیدواژه ها:

حمل دریایی کالا ، کنواسیون(مقررات) لاهه ، مسئولیت ، کالا روی عرشه . ادعاها