ارزیابی روابط ایران و ترکیه در پرتو تهدیدات امنیتی

جست و جوی امنیت از مهمترین کشش ها و انگیزه های انسانی است . این کشش با جوهر هستی انسان پیوندی ناگسستنی دارد، انسان ها در پی برآوردن نیازهای زیستی با یکدیگر وارد مناسبات گوناگون می شوند و تشکیل جامعه می دهند، مهمترین نیاز هر جامعه ، تامین امنیت آن جامعه و افراد است . هر تحول مهمی در نظام سیاسی کشور شیوه های پیشبرد منافع ملی را تغییر می دهد . عالی ترین آرمان یا غایت نهایی زندگی بشر حفظ امنیت می باشد و به نوعی مقدمه دسترسی به اهداف توسعه و پیشرفت نیز تلقی می شود.بررسی تهدیدات و چالش های امنیت پیشینه ای دیرینه دارد. هدف اصلی این تحقیق تبیین عوامل تهدید کننده امنیت ملی می باشد و نحوه عملکرد آن ها بر نظام را می طلبد. دولت ها برای حفظ امنیت از شیوه هایی نظیر بازدارندگی ،تامین امنیت دسته جمعی ،خلع سلاح و کنترل تسلیحات،مهارت دیپلماتیک ،سمت گیری مناسب در سیاست خارجی و ایجاد نهادهای فرا ملی و نیل به همگرایی کمک می گیرند. مهمترین نکته در مقابله با تهدیدهای امنیتی این است که هر کشور باید با توجه به وضع مشخص خود استراتژی معینی داشته باشد و هر کشور باید برای تامین و حفظ امنیت خود و مقابله با تهدیدها طرح جامع و همه جانبه ای تنظیم کند که در آن تمام جوانب امنیتی و تهدیدهای داخلی و خارجی موجود و محتمل در نظر گرفته شده باشد،که این هم استراتژی امنیت ملی نام دارد.ایران و ترکیه دو بازیگر مهم منطقه ای با نقش ها و درجه تاثیرگذاری متفاوت، اما مکمل یکدیگر در منطقه خاورمیانه هستند که در گذر تحولات تاریخی بر پایه های قدرت و نفوذ آن ها درمنطقه افزوده شده است .به نظر می رسد تحولات اخیر در خاورمیانه روابط دو کشور را با چالش هایی مواجه کرده است .

کلیدواژه ها:

امنیت ، تهدیدات ، منافع ملی ، خاورمیانه ، ترکیه