آثار عدالت ترمیمی بر کاهش جرم و کنترل جرم از دیدگاه جرم شناسی

در این پژوهش به بررسی آثار عدالت ترمیمی بر کاهش جرم و کنترل جرم از دیدگاه جرم شناسی پرداخته شده است . در سالهای گذشته ،در زمینه عدالت کیفری کلاسیک ایراداتی توسط منتقدین و حقوق دانان وارد گشت که به وضح بیان دار آن است که عدالت کیفری سنتی رویکردی ناکارآمد در مبارزه با کاهش و پیشگیری جرم نگاری دارد به همین سوی با بررسی ها و الگوبرداری های نوین در زمینه سیاست های جنایی رویکردی تازه به پیشگیری و کاهش جرم با عدالت ترمیمی شکل گرفت که در صدد قانون گذار از ابزار ها و توانایی های وی برای پاسخ به جرم و پیشگیری از وقوع آن در جامعه استفاده کنند عدالت ترمیمی بزه را مورد توجه خود قرار داده و با تعریفی نوین از بزه، هدف خود را ترمیم خسارات و لطمات ناشی از جرم و در نهایت پیشگیری از جرم می داند و علاوه بر بزه دیده، اهدافی را نیز در قبال بزهکار، جامعه و نظام عدالت کیفری دارد .مکانیسم و عملکرد عدالت ترمیمی در پیشگیری از وقوع و تکرار جرم، بدین صورت می باشد،عدالت ترمیمی از طریق اعمال و اجرای سازوکارها و برنامه های خود و پاسخ هایی که به جرم و بزهکاری می دهد، باعث جلوگیری از جرائم ناشی از انتقام توسط بزه دیده و بزهکار و اطرافیان آنها می شود و در حقیقت باعث مهار و کنترل حس انتقام در آنها می شود، که به تبع این اقدام خود باعث پیشگیری از وقوع و تکرار جرم می شود.

کلیدواژه ها:

بزه دیده ، عدالت ترمیمی ، خسارات ، پیشگیری از جرم