جداسازی و بررسی هویت مولکولی ژنهای مقاومت به فلزات سنگین در استافهای جدا شده از ضایعات پوستی

با توجه به صنعتی شدن جوامع ورود فلزات سنگین، سمی، موتاژنیک و سرطانزای ناشی از صنایع به طبیعت موجب ایجاد مکانیسمهای مقاومتی در باکتریها و در نتیجه انتخاب گونه های مقاوم با توانایی تحمل سمیت فلزی گردیده است دیواره باکتریهای گرم مثبت با داشتن گلیکوپروتئین بیشتر در سطح خارجی خود نسبت به باکتریهای گرم منفی پتانسیل بیشتری برای جذب این فلزات دارند. استافیلوکوکوس آرئوس Staphylococcus aureus فلور طبیعی پوست و مخاط انسان بوده و به علت مقاومت نسبت به برخی از آنتی بیوتیکها و عوامل ضد عفونی کننده پایدارتر است. در این مطالعه نمونه های بالینی استافیلوکوک های پوستی جمع آوری شده پس از کشت بر روی محیطهای beard parker ، جامد آگار ، خوندار آگار شکلاتی و مک کانکی آگار مورد رنگ آمیزی گرم و مشاهده میکروسکوپیک قرار گرفتند تا اطمینان از مثبت یا منفی بودن دیواره سلولی آنان از یک سو و همچنین اطمینان از انتخاب مناسب جنس باکتری یعنی استافیلوکوک حاصل گردد. سپس تستهای افتراقی از قبیل کاتالاز کوآگولاز لوله ای نست DNase رشد در محیط مانیتول سالت آگار (MSA) ، حساسیت نسبت به دیسک نووبیوسین و تست های تخمیری مالتوز تر، هالوز ،مانوز گزیلوز (ساکاروز جهت تعیین گونه باکتری استافیلوکوک آترئوس انجام شد و در نهایت پس از تهیه عصاره سلولی و استخراج DNAواکنش PCR انجام گرفت. نتایج حاصل از این مطالعه نشان میدهد که از مجموع ۸۵ نمونه استافیلوکوک جدا شده از نمونه های پوستی ۸ نمونه حامل ژنهای مقاومت به فلزات سنگین بودند.

کلیدواژه ها:

فلزات سنگین استافیلوکوکوس آرئوس ، گرم مثبت PCR