شاخص هایی برای توصیف و ارزیابی صنعت اسباب بازی در ایران

ظهور صنایع خلاق و شهر های خلاق سرآغاز یک عصر جدید در تعاملات میان اقتصاد و فرهنگ است. هرچند در کشورهای توسعه یافته این صنایع به سرعت در حال رشد و شکوفایی هستند و خواسته یا ناخواسته به عنوان یک تسهیل گر درروند جهانی شدن عمل کرده اند، اما در کشورمان ایران توجه کمی را به خود جلب کرده اند. البته وضعیت صنایع فرهنگی مختلف در ایران یکسان نیست و صنعت اسباب بازی با غلبه چند برابری واردات در وضعیت بسیار نامطلوبی قرار دارد. این صنعت با توجه به جامعه مخاطبانش یعنی کودکان ازنظر اثرگذاری فرهنگی یک صنعت مهم به حساب می آید و واردات بی رویه اسباب بازی در درازمدت بسترساز بحران های هویتی و چالش های فرهنگی بسیاری خواهد شد. اولین قدم برای ارتقاء صنعت اسباب بازی، تهیه گزارش های راهبردی دقیق از وضعیت موجود است و پیش نیاز چنین گزارش هایی وجود شاخص های ملموس و عینی است. در این پژوهش با استفاده از چهارچوب پیشنهادی دیوید حسمونحق ، گزارش های منطقه ای و جهانی و مصاحبه های نیمه ساخت یافته با تولیدکننده، توزیع کننده، طراح و تهیه پرسشنامه از مخاطب ایرانی به ۳۶ شاخصه در حوزه های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی برای توصیف و ارزیابی جامع این صنعت دست یافته ایم.

کلیدواژه ها:

صنایع فرهنگی ، صنعت اسباب بازی ، توصیف و ارزیابی ، شاخص