بررسی تاثیر تعدیلی سویه های رفتاری سرمایه گذاران بر رابطه نزدیک بینی مدیر و مسئولیت پذیری اجتماعی

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر نزدیک بینی مدیریتی بر مسئولیت اجتماعی شرکتی (CSR) و همچنین تاثیر تعدیل کنندگی سوگیری های رفتاری سرمایه گذاران (رفتار احساسی سرمایه گذار، نزدیک بینی سرمایه گذاران و رفتار گله داری) بر رابطه نزدیک بینی مدیریتی بر مسئولیت اجتماعی شرکتی است. از آنجا که تعهدات اجتماعی، معمولا مزایای بلندمدتی دارد؛ نزدیک بینی مدیریتی ممکن است بر عملکرد اجتماعی شرکت تاثیر بگذارد. علاوه بر این، از آنجا که تصمیمات مدیریت تحت تاثیر رفتار سرمایه گذار است، انتظار می رود سوگیری های رفتاری سرمایه گذاران بر رابطه بین نزدیک بینی مدیریتی و مسئولیت اجتماعی شرکتی تاثیر بگذارد. فرضیه های پژوهش برای نمونه ای متشکل از۱۴۳ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، طی سالهای۱۳۹۱ تا۱۴۰۰ آزمون شدند. نتایج نشان می دهد که نزدیک بینی مدیریتی تاثیر منفی بر امتیاز مسئولیت اجتماعی شرکتی دارد و تورش های رفتاری سرمایه گذاران شامل رفتار احساسی، نزدیک بینی بازار و رفتار گله داری این رابطه منفی را تقویت می کند. با توجه به نتایج پژوهش حاضر می­توان نتیجه گرفت مدیران نزدیک­بین، برای راضی نگه داشتن سهامداران و حفظ وجهه­ شرکت در بازار، بر بهبود عملکرد کوتا­ه­مدت، سودآوری و قیمت جاری سهام تاکید دارند و بنابراین، تمایل کمتری به مشارکت در مسئولیت­های اجتماعی دارد؛ زیرا این مشارکت در کوتاه­مدت هزینه­هایی به شرکت تحمیل می­کند؛ ولی منافع آن در عملکرد بلندمدت شرکت نمایان می­شود. همچنین، اگر سهامداران شرکت، احساسی، توده­وار و نزدیک­بین باشند، امتناع مدیران نزدیک­بین از مشارکت در مسئولیت­های اجتماعی بیشتر می شود.

کلیدواژه ها:

مسئولیت اجتماعی شرکتی ، نزدیک بینی مدیریت ، رفتار احساسی سرمایه گذار ، نزدیک بینی سرمایه گذاران و رفتار گله داری