تاثیر آلاینده های هوا بر سکونتگاه های شهری و سازه های عمرانی

آلودگی هوا به عنوان یکی از مهم ترین عوامل اثرگذار بر محیط زیست به ویژه در شهرهای بزرگ سبب بروز مشکلات بسیاری برای ساکنین شده است. آلودگی هوا و تاثیرات نامطلوب آلودگی های ناشی از احتراق سوخت های فسیلی در سکونتگاه های شهری از جمله مسائل مهم زیست محیطی کلانشهرهاست که توجه به راهکارهای کاهش میزان آلودگی هوا در شهرها لازم است. تجربیات جهانی نشان داده است که شاخص های فرم شهری یکی از مهمترین عوامل تاثیر گذار بر میزان آلودگی هوا و مصرف انرژی در شهر هستند. از این روی توجه به فرم شهر، نقشی مهم درچشم انداز بلند مدت شهرها در جهت کیفیت هوای مطلوب تر، ایفا می کند. آلودگی هوا از رهآوردهای توسعه صنعتی است که با افزایش جمعیت و گسترش شهرنشینی، توسعه حمل و نقل موتوری و میزان مصرف سوخت، روز به روز بر شدت آن افزوده می شود بطوریکه این پدیده امروز به یکی از معضلات کلانشهرها نظیر تهران مبدل شده است. وضعیت نامطلوب هوا و فرا رفتن غلظت آلاینده ها از حد مجاز تعیین شده توسط سازمان بهداشت جهانی در کلانشهرها، تهدیدی جدی برای سلامتی شهروندان به شمار می روند. شهر تهران، به عنوان بزرگترین و پر جمعیت ترین شهر کشور، به دلیل شرایط خاص جغرافیایی توپوگرافی و هواشناسی، اجتماعی توزیع جمعیت و ترافیک، فرهنگی سطح فرهنگ و آموزش مرتبط و توسعه شهری، دچار معضل آلودگی هواست. در نتیجه می توان گفت توزیع نامتناسب جمعیت شهری که بسان پدیده ماکروسفالی در سکونتگاه های کشور است، عامل ریشه ای آلودگی هوای کشور است. عامل اقتصادی، مهندسی و محیطی سه ضلع مثلث عوامل موثر بر طراحی استراتژی های کنترل آلودگی هوا هستند و لذا بازنگری راهبردی در مواجهه با محیط زیست به عنوان بستر توسعه کشور امری ضروری است.

کلیدواژه ها:

آلاینده های هوا ، سکونتگاه های شهری ، سازه های عمرانی