مطالعه پتانسیل های یادگیری سیار در تقویت توانایی های آموزشی دانش آموزان

با گسترش فناوری های نوین و ورود تلفن های هوشمند به زندگی روزمره، آموزش نیز به سمت استفاده از این ابزارها حرکت کرده است. یادگیری سیار، به عنوان یکی از نوآوری های آموزشی، به دانش آموزان این امکان را می دهد که در هر زمان و مکانی به منابع آموزشی دسترسی داشته باشند. این شیوه یادگیری از انعطاف پذیری بالایی برخوردار است و می تواند نقش موثری در تقویت توانایی های آموزشی دانش آموزان ایفا کند. با وجود پیشرفت های فناوری در حوزه آموزش، هنوز چالش های بسیاری در زمینه استفاده بهینه از این امکانات وجود دارد. سوال اصلی این پژوهش این است که چگونه یادگیری سیار می تواند توانایی های آموزشی دانش آموزان را بهبود بخشد و چه پتانسیل هایی در این زمینه وجود دارد. علاوه بر این، درک دقیق از موانع و چالش های پیش روی این شیوه یادگیری نیز ضروری است. یادگیری سیار به عنوان یکی از روش های نوین آموزشی، امکان دسترسی به آموزش را برای گروه های مختلف دانش آموزان فراهم می کند. این شیوه آموزشی می تواند به ویژه برای دانش آموزانی که به منابع آموزشی سنتی دسترسی ندارند، مفید باشد. بررسی پتانسیل های این روش و شناخت چالش های موجود می تواند به بهبود کیفیت آموزش و افزایش بهره وری دانش آموزان کمک کند. از این رو، مطالعه دقیق این موضوع از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این مقاله به بررسی پتانسیل های یادگیری سیار در تقویت توانایی های آموزشی دانش آموزان می پردازد. یادگیری سیار با استفاده از تلفن های هوشمند و تبلت ها، به دانش آموزان امکان می دهد تا به منابع آموزشی در هر زمان و مکان دسترسی داشته باشند. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر این شیوه یادگیری بر بهبود مهارت های آموزشی دانش آموزان و شناسایی موانع و چالش های موجود در این زمینه است. نتایج این مطالعه نشان می دهد که یادگیری سیار می تواند به عنوان یک ابزار موثر در بهبود کیفیت آموزش و افزایش مشارکت دانش آموزان مورد استفاده قرار گیرد، اگرچه نیاز به بررسی و رفع موانع موجود همچنان احساس می شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری سیار ، توانایی های آموزشی ، دانش آموزان ، معلمان ، مدراس