مدیریت منابع انسانی و مدیریت استراتژیک منابع انسانی از عملیات روزمره تا دیدگاههای بلندمدت

فرهنگ نوآوری، اکوسیستم جدیدی را در زمینه های کسب و کار و فلسفه تولید توصیف می کند. تفاوت میان کشورها و مناطق در زمینه مدیریت ، علم ، مهندسی ، فناوری و کیفیت کار به فاکتوری تبدیل شده است که ویژگی های دینامیک پیچیدگی قرن بیست و یکم را تشریح می کند بنابراین افزایش قدرت رقابتی بین المللی شرکت های بومی در چارچوب سیاست های توسعه منطقه ای، بهبودبخشی کارآفرینی و ظرفیت نوآوری در حیطه بومی در این قرن، عوامل حائز اهمیتی هستند. در این فرآیند، مدیریت استراتژیک منابع انسانی (peoM)، فعالیتی حیاتی برای شرکت ها به شمار می رود. چندین عامل در جهت تحقق این فعالیت ها به منظور تعدیل محیط و توسعه مورد نیاز می باشند. در این مطالعه ، اثرات peoM با توجه به نقش میانجی گری فرهنگ نوآوری و مالکیت کارکنان به بحث و بررسی گذاشته شده و همچنین به تفاوت مدیریت منابع انسانی با مدیریت استراتژیک منابع انسانی پرداخته میشود. این پژوهش ، چارچوبی برای بررسی رضایتمندی کارکنان از کار را با توجه به توسعه های اخیر فرهنگ نوآوری، توسعه می دهد. در این جا هدف این است که اثر میانجی گری فرهنگ نوآوری را از رضایتمندی شغلی میان مدیریت استراتژیک منابع انسانی و مالکیت کارکنان مشخص کنیم .

کلیدواژه ها:

مدیریت استراتژیک منابع انسانی ، منابع انسانی ، فرهنگ نوآوری ، مالکیت کارکنان ، رضایتمندی شغلی