تاثیر مدیریت منابع انسانی الکترونیکی بر قابلیت های نوآوری سازمانی و بهرهوری کارکنان جهاد دانشگاهی با نقش میانجی اشتراک دانش و نقش تعدیل گر جو سازمانی

هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر مدیریت منابع انسانی الکترونیکی بر قابلیت های نوآوری سازمانی و بهرهوری کارکنان جهاد دانشگاهی با نقش میانجی اشتراک دانش و نقش تعدیل گر جو سازمانی بود. این تحقیق از بر اساس هدف کاربردی و از نظر شیوه گردآوری دادهها توصیفی - علی از نوع پیمایشی است . جامعه آماری موردبررسی کلیه کارکنان شاغل در سازمان جهاد دانشگاهی تهران بود. حجم نمونه با کمک نرم افزار جی پاور به تعداد ۱۵۲ نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده تعیین شد. ابزار اندازهگیری شامل مقیاس مدیریت منابع انسانی الکترونیکی از وحید و همکاران (۲۰۱۹)، مقیاس قابلیت های نوآوری سازمانی از هولشتاین (۱۹۹۶)، مقیاس بهرهوری کارکنان از چن و تیوسولد (۲۰۰۸) و لی و برند (۲۰۱۰)، مقیاس اشتراک دانش از یانگ چان لی و سان کیو لی (۲۰۰۷) و مقیاس جو سازمانی از اوکه و همکاران (۲۰۱۳) بود. قابلیت اعتبار ابزار از طریق روایی محتوایی و روایی همگرا و پایایی آن به کمک آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی تایید شد.تحلیل دادههای پژوهش از طریق حداقل مربعات جزئی و نرم افزار اسمارت پی الاس نشان داد که مدیریت منابع انسانی الکترونیکی بر قابلیت های نوآوری سازمانی ، بهرهوری کارکنان و اشتراک دانش اثر معنی داری و مثبت دارد. همچنین ، اشتراک دانش بر قابلیت های نوآوری سازمانی و بهرهوری کارکنان تاثیر مثبت و معنی داری دارد. علاوهبراین ، مدیریت منابع انسانی الکترونیکی از طریق متغیر میانجی اشتراک دانش بر قابلیت های نوآوری سازمانی و بهرهوری کارکنان اثر غیرمستقیم و مثبت دارد. در نهایت ، مشخص شد جو سازمانی در رابطه بین اشتراک دانش و قابلیت های نوآوری سازمانی جهاد دانشگاهی نقش تعدیل گری ایفا می کند.

کلیدواژه ها:

مدیریت منابع انسانی الکترونیکی ، قابلیت های نوآوری سازمانی ، بهرهوری کارکنان ، اشتراک دانش ، جو سازمانی