اثربخشی روش های یادگیری تجربی و رفتار های اموزشی بر پیشرفت و رشد کودکان استثنایی

مقاله حاضر از نوع توصیفی و از لحاظ گردآوری اطلاعات از نوع کتابخانه ای است که با توجه به نظرات اندیشمندان این عرصه به رشته تحریر در آمده است. هدف از نگارش این مقاله بررسی اثربخشی روش های یادگیری تجربی و رفتار های اموزشی بر پیشرفت و رشد کودکان استثنایی میباشد. برای کودکانی که بر خلاف اکثریت افراد هم سن در شرایط عادی قادر به سازگاری با محیط نباشند و از نظر فکری ، عقلانی ، رفتاری و عاطفی با هم سالان خود فرق کلی داشته باشند و روش های خاص آموزش و پرورش درباره آن ها به کار رود برای اثر بخشی اموزش در واقع مهارتها، عملکرد و بازگشت سرمایه سازمانها را اندازهگیری باید کرد و به تیمهای تحقیق و توسعه کمک کرد تا بیشترین بهره را از سرمایه گذاریهای آموزشی و یادگیری خود ببرندوفرایند یادگیری از طریق تجربه مهیا شود و بهطور محدودتر به عنوان یادگیری از طریق بازتاب درانجام تعریف شود انجام این تحقیق به صورت مروری و با استفاده از پایگاه های اطلاعاتی و کتابخانه یی صورت گرفت.میتوان نتیجهگرفت که بازیهای دبستانی رشد اجتماعی کودکان کمتوانذهنی آموزشپذیر را افزایش میدهد. پیشنهاد میشود که باایجاد محیطهای مناسب برای فعالیت بدنی این کودکان و مشغول کردن آنها در فعالیت های اجتماعی، آنها را ازمنزوی بودن و گوشه نشینی نجات داد . یافته های پژوهش نشانگر برنامه های حرفه آموزی و مهارت آموزی از نظر دبیران درابعادارتقای مهارت های زندگی، خودکفایی فردی، اجتماعی و اقتصادی و ایجاد انگیزش تاثیر کمی داشته است.تنها در بعد افزایش نگرش مثبت تاثیر زیادی در دانش آموزان کم توان ذهنی داشته است. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که برنامه های مهارت آموزی حرفه ای در ابعاد ارتقای مهارت های زندگی، خودکفایی فردی، اجتماعی و اقتصادی و ایجاد انگیزش در حدکمی می تواند کارآمدی دانش آموزان کم توان ذهنی را تحت تاثیر قرار دهد. ولی بعد نگرش مثبت را می تواند به مقدار زیادی افزایش دهد. بنا به روش اجرا، عوامل اجرایی، ماهیت و اهدافی که دارند نمی توانند تمام ابعاد کارآمدی دانش آموزان را تحت تاثیر قرار دهند.

کلیدواژه ها:

اثربخشی ، روش های یادگیری ، رفتار های اموزشی ، کودکان استثنایی.