تربیت تمام ساحتی و محیط های یادگیری

یادگیری و آموزش مقوله ای است که تنها در فضاهای آموزشی مانند مدارس عملی نمی شود. دانش آموزان، با کمک فرایند تعدیل با فضای پیرامونی خویش آموزش می بینند. به عقیده بسیاری از محققان، تعلیم وتربیت موضوعی اجتماعی قلمداد می شود و خیلی از استعدادهای افراد و فضایل اخلاقی تنها در فضای جامعه و رابطه های متقابل اجتماعی شکوفا می گردد. به این ترتیب ارتقای یادگیری و توسعه فضای یادگیری به تعامل میان مدرسه و جامعه بستگی دارد، به این ترتیب می توان فضای بیرون از مدارس را هم، بخشی جدایی ناپذیر از فضای آموزشی به حساب آورد، به طوری که باعث توسعه فضای یادگیری دانش آموزان و همچنین تعامل جامعه و مدرسه می گردد. تعامل مدارس و جامعه مساله با اهمیتی می باشد، به نحوی که در گذشته مدارس، محلات و بازارها در تعامل بوده اند، اما متاسفانه در جوامع امروزی این تعامل نادیده گرفته شده است. در تحقیق پیش رو برای محقق شدن تربیت تمام ساحتی به واکاوی مساله تعامل مدارس با جامعه و معرفی انواع محیط های یادگیری پرداخته شده است. به این ترتیب، شرایط مدارس حال حاضر و ارتباط آن با جامعه بررسی شده و در پایان، با تبیین ارتباط مدارس، جامعه و خانواده، نحوه گسترش فضاهای یادگیری عنوان گردیده است.

کلیدواژه ها:

ساحت های شش گانه ، تربیت تمام ساحتی ، تعامل ، محیط یادگیری